نمایشگاه نماهایی در مه
توضیحات و استیتمنت نمایشگاه
این مجموعه در زمستان ۱۳۹۲ در شهر خرمشهر عکاسی شده است. آن زمان من دانشجوی حقوق شهر زادگاهم، رشت بودم و ناچار به مهاجرت به خرمشهر شدم. در خانهای رو به روی مسجد جامع خرمشهر زندگی میکردم و نیمی از روزها و هفتههای نخست به پرسه زدن در مسیر شط کارون و گفتگو با مردم در خانههای تصرفی و عکاسی از متروکههای پس از جنگ میگذشت. خانههای تصرفی ساختمانهای مسکونی آسیب دیده از جنگ ایران و عراق بودند که حالا با وجود ردّ آن آسیبها بر پیکرهی خود، ساکنینی دیگر داشتند. برای من آن گفتگوها حرکت از مخاطراتی در شمال به زمینی پر مین در جنوب بود که به معلق ماندن در آن مه صبحگاهی کنار شط منجر شد. مواجهشدن با عابرانی که در آنجا بودند و روی پل یا در کنار شط مرئی میشدند، ولی نه آگاهانه. در سنگینی هر چه غیر از حضور است، انگار لحظهی حال حذف میشود و مه، خواب یا فضا-زمانی دیگر را حاضر می کند. گویی در جایی دیگر هستند و خرمشهر تنها پهنهای برای شناور ماندن جسم نحیف و کوچکشان است. آنها به آن سوی مه، هشیار نیستند و به همهی اتفاقاتی که در آنجا افتاده فکر میکنند