نمایشگاه تو هم میبینی همونی که من میبینم؟
توضیحات و استیتمنت نمایشگاه
"نوشتن در باره کارهای الیانا هم سخت است هم آسان. آسان است چون از زیر و بم کارهایش مطلعم؛ دشوار است چون نمی دانم چقدر عواطف شخصی من ممکن است در درک و دیدم دخیل باشد. در شروع کار الیانا من تقریبا هرگز دخالتی نداشتم؛ هرگز با هم از زیبائی شناسی خاصی صحبت نکرده بودیم؛ و مهمتر اینکه من هر گز نمی دانستم که الیانا در ذهنش در تدارک کاری هنری است. پس از آنکه او شروع به کار کرد من متوجه علاقه او شدم. و کارش را که دیدم در همان لحظه اول شگفت زده شدم؛ البته نه از قدرت و خلاقیت او بلکه از همانندی های عجیب زیبائی شناسنانه کارهای من و او. من در شروع کار شعریم تلخ بین بودم و اشعارم تیره گون بود. بعدها بود که به دلایل عدیده راهم عوض شد و تحت تاثیر درک حافظ از زندگی رویکردی پذیرا و خوشخویانه نسبت به زندگی پیدا کردم. تغییر درکم به تعییر زیبایی شناسی من کمک کرد و پس از ان بود که طنز و سوررئال و سهل نمائی در شعرهایم راه پیدا کرد. من و الیانا هرگز در این موارد با هم حرفی نزده بودیم، حیرت من از دیدن کارهای او از همین زاویه بود؛ از این زاویه که می دیدم شوخی ها و شیطنتهای سوررئالیستی و رنگ های شاد که حکایت از ارزشگذاری به زندگی دارد چه فراوان در کارهایش موج می زند؛ سوررئالیسمی رنگین و شیطنت بار به گونه یی که انگار بر حجمی از فاجعه رنگ پاشیده باشی. چیزی که در کارهای الیانا به این وضع زیبائی شناختی کمک می کند، در کنار هم نهادن غول ها در کنار موجوداتی کوچک است که به اثر معصومیتی کودکانه می بخشد. در کار او فیل غول معصومی است که بر چهارپایه بچه ها می نشیند. اردک از باران به چتری پناه می برد که ابر همزاد اوست. فضانوردان از اعماقِ آسمانی سرنگون شده، از اعماق زمین، به زمینی نامطمئن صعود می کنند که ماشین هایش بر سطحی لغزنده قرار دارند. به نظر می رسد که هنر در نظر الیانا بازی زیبایی شناسنانه لذت بخشی برای دست انداختن بی معنایی زندگی است. کیفیت کار را دیگران باید بگویند اما فلسفه کارهایش به گمانم همین است. این نمایشگاه، بعد از سه نمایشگاه گروهی در نیویورک، لس انجلس، واشنگتن دی سی، و ایران، نخستین نمایشگاه فردی اوست که امیدواریم برای مخاطبانش، طنینی برای گریز از درد باشد؛ دردی بی تسکین، بی شکوه." محمد شمس لنگرودی - دیماه 1397
هنرمندان
دعوت می کنیم از نمایشگاههای دیگر دیدن فرمایید
