نمایشگاه برج بابل
توضیحات و استیتمنت نمایشگاه
برج بابل داستان ادامه داری است از مناقشه و کشمکش در جهان، داستانی از تمایل به درک و فهم تفاوت ها در نسل بشر و ناتوانی بشر در این زمینه. تکرار مکرر امید و یاس و فروماندگی. انسانها به زبانهای متفاوتی تکلم میکنند و عمیقا" قادر به درک دیگری نیستند، بسیار محتمل است که حتی اگر زبان مشترکی داشتند، وضعیت از آنچه هست نامطلوب تر و پرکشمکش تر میبود. اسطوره برج بابل به خودی خود مغشوش و درهم پیچیده، و با تاریخ زبانشناسی و واقعیتهای علوم و ریاضیات در کنکاش است. مجموعه برج بابل اله یار نجفی تصویری است از کراهت و سردرگمی در شهرهای امروز سرزمین مان و تمامی شهرهای جهان. او ایده هنر نزد ایرانیان است و بس را به چالش میکشد. در رویارویی با واقعیتهای روزمره زندگی، هنرمند جهانی نزدیک به آخر زمان را به تصویر میکشد که در همهمه و آشفتگی و تناقضات خود زیباست. این برج بابل، دربی به سوی خداوند، و یا هفت وادی سلوک و یا تعبیرات اینچنینی را بر نمی تابد. ریشه های آن را در شهرسازی زمخت و بی قاعده و تهی از تفکر و اندیشه، باید جست. نتیجه واقعیتی است که وقتی خرد به گوشه رانده میشود و فقر و حرض و آز و سردرگمی سر برمی آورند، به ظهور میرسد. این مجموعه درباره بازیافتن ایده آل ها با نگاه خیره و جستجوگر به واقعیتهای تلخ روز است. حتی در استفاده از متریال - تکه هایی از عکسهای هنرمند و یا تصاویر یافت شده عادی و استفاده از چسب برای "جفت و جور کردن"- در خود فرآیند نیز تغییر شکل و تعریف مجدد شکل میگیرد. هنرمند آرمانگرایی و خیال بافی نمیکند، او حضور دارد تا آنچه که در زندگی مان ناخوش آیند است را به ما یادآوری کند. و نشان دهد که در غیاب خرد اندیشی، چگونه حرص و آز که بخشی از نیروی محرکه جهان مدرن هستند، زیستگاههای انسان را از بین می برند. به خصوص در سرزمین ما که ببیشتر فضاهای شهری به اوراق فروشی شبیه هستند. اله یار نجفی شاعری است که درگیر و سردرگم شهرنشینی است و تلاش میکند تا در سرزمینی که سوءبرداشت و عدم اطمینان بخشی از اخلاق عمومی است، به معنا نزدیگ شود. او جهانی را می سازد که در باطن و عمق خود ترسناک است ولی در عین حال به زیبایی به تصویر کشیده شده اند. با گذر از عمق درماندگی است که چیزهای دیگری میسر میشوند و آرزوهای جدید شکل می گیرند. انتظاری نداشتن خود موقعیتی است استوار ؛ برای بازیافتن امید، برای امکان تغییر و برای آینده ای نیکوتر که هنوز قابل دست یابی است. نازیلا نوع بشری