اثر آسیه رضائی در هنر عکاسی : محفل عکاسی

میان شاخه ها،و نه شاخه های خشک را .دوست میدارم: .رؤیا را،رؤیا را،رؤیا .پس چگونه آن را کشته ام؟! ..................................................................... .شریان باید که همواره در نبض باشد .آونگ در میانه ی حضور و غیاب .بر باروی بلند شب و انتظار . .و رویا باید که همواره در دوردست باشد .همچون بارش برف بر فراز بلندی ها .تا واقعیت چرکین روزانه .آن را پای مال نکند... . .نه عشق میخواهم .نه رؤیا .نه جسم .نه سایه . آیا این زبان را در می یابی؟ .یا تو نیز همچون همه ی آنان .این زبان را میخوانی .بی آنکه مرا بخوانی؟... . .*غاده السّمان* _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ #photo_by_me#photo_by_phone(#HUAWEI_Y550)#fine_art#art#artist #عکاسی_با_گوشی اندازه:30*40