اثر کاظم پارسای در هنر شعر و داستان : محفل شعر و داستان

وازهایش بی محابا سر بکشد...  هر نیمه شب  کمی مانده به لبهایم از دستهایم می گریزد و باچشم هایی مه آلود  گونه های خیس ماه را  از پشت پنجره ،پاک میکند…! در من پرنده ایست  که شاخه شاخه تنهایی هایم را  نوک می زند … دیوارها از لبخند او پر می شوند  و برگ برگ بر قامت بلند تلخ ام زرد که می خندد دردهایم، یکی  یکی ،بیدار می شوند.. در من پرنده ای ست غمگین که هنوز شعر نشده است…!  . کاظم پارسای