کوبیسم

کوبیسم که ریشه کلمه آن به معنی مکعب است، نخستین کاربرد آن به سال 1908 برمیگردد که لویی وکسل منتقد فرانسوی از این واژه برای توصیف تمسخرآمیزنسبت به نمایشگاهی که درپاریس از آثار پابلو پیکاسو و ژرژ براک برپا شده بود، استفاده کرد.

سبک کوبیسم بر اساس نظریه منتقدان و شواهد به دست آمده از تاثیرگذارترین سبک های هنر دنیای مدرن است که تاثیرات بسیاری بر دیگر جنبش ها گذاشته است که میتوان به جنبش هایی مثل کنستروکتیویسم (ساختارگرایی)، سوپره ماتیسم (والاگرایی)، د استیل، فوتوریسم (آینده نگری)، اورفیسم (حجم گرایی)، پوریسم (ناب گرایی)، ورتیسم (دوران گری) اشاره کرد.

مبانی زیباشناختی سبک کوبیسم از سال 1907تا1917 طی 7سال شکل گرفت که شامل سه دوره میباشد.
کوبیسم نخستین
کوبیسم تحلیلی
کوبیسم ترکیبی 

دوره ی کوبیسم نخستین را دوره ی سزانیسم نیزمینامند. دراین دوره ازآخرین آثار سزان تاثیر زیادی گرفته شده. پل سزان در این آثارش با استفاده ازسطوح متعدد رنگی با درجات تیرگی و روشنی متفاوت، توانسته پرسپکتیو فضای تصویری و روش سنتی برجسته نمایی را دچار تغییراتی کند و روابط فضایی جدیدی را بوجود بیاورد که باعث تحولات زیادی در هنر مدرن شد وهنرمندان سبک کوبیسم از این اسلوب در آثار خود استفاده کردند.
در دوره ی کوبیسم نخستین از آثار پل سزان، مجسمه های آفریقایی و ایبریایی، الهام و تاثیراتی گرفته شد که نمونه ی بارز آن اثر دوشیزگان آوینیون پیکاسو است. پیکاسو دراین اثربا به تصویر کشیدن همزمان چهره ی نیم رخ و تمام رخ، درهم کشیدن پلان و فضاها، اثری بی نظیر و درخور توجهی خلق کرده که آن را نقطه عطفی در هنر مدرن و آغاز سبک کوبیسم میدانند.

در این دوره اصول زیباشناسی سبک کوبیسم کامل تر شد. توجه به کلیت اثر، بازنمایی اشیا و سوژه ها به صورت غیر قابل تشخیص، استفاده محدود از رنگ و تک رنگ شدن آثار، استفاده از اعداد و حروف در خلق آثار و همچنین رواج پیدا کردن تکنیک کلاژ یا تکه چسبانی از دستاوردهای این دوره بود.

دستاورد های این دوره مدیون تلاش های خوان گریس است. او کوشید با استفاده از نشانه ها و عناصر به بازآفرینی تصاویری بپردازد که درعین حفظ خصلت ها و هویت سبک کوبیست، به طبیعت نزدیکتر باشند. او همچنین نسب به دیگر هنرمندان کوبیسم از رنگ استفاده بیشتری کرد و رنگ را وارد آثار کوبیستی کرد.

توجه به طبیعت بی جان: هنرمندان کوبیسم طبیعت بی جان را موضوع آثار خود قراردادند و بدون در نظر گرفتن برداشت های شخصی وعاطفی به تصویر کردن اشیا پرداختند و آن را در اولویت آثار خود قراردادند. هنرمندان کوبیسم از مضمون های تاریخی، احساسی و عاطفی که هنرمندان پیشین درآثار خود آنها را به کار میبردند، فاصله گرفتند. 

فارق از پابلو پیکاسو و ژرژ براک که پایه گذار سبک کوبیسم هستند، از دیگر هنرمندان این سبک میتوان به خوان گریس، فرنان لژه، آلبر گلز، آندره درن، لویی مارکوسی، آندره لت، ژان ماتزینگر و رابرت دلونی اشاره کرد.