سلام و درود بنده تنهایی از تبار خداوندگارم،به من شاخه هایی از درخت زندگی بخشایید که مسولیت من در این دنیاست خدای جانم را شاکرم که بدی از کالبد و روح و شاخه های زندگی بخشه مسولیت بارم به دور است ،هر چه آموختم اندکی با ذوق به دیگران میآموزم بی منت، صدایی دارم که آواز را بنا به گفته ی اساتید بی غلط با ساز گیتار و پیانو در هم می‌ آمیزم.. خوشنویسی را تا بتوانم با نقاشیخط به جاهای والا که اسما حسنا اولین گام من است انجام می‌دهم، عکاسی پیشه ی من است و هراز گاهی گریزی ب مستند و هنری وار درآوردن آن عکس دل میبندم که از هزار کارهای سفارشی بیشتر دوستشان میدارم...شاید این شاخه هاییست که خداوند پر از نور و رافت به من ارزانی داشته و شاید بازم هست ک در این مغال نمیگنجد..خدای را شکر ک هر لحظه احساسش میکنم. (پدرم رفت ، انگار خدا نزدیکتر شد)!