نقاشی های معروف ونگوگ
ونسان ون گوگ
.jpg)
| زادروز | ۳۰ مارس ۱۸۵۳ |
| وفات | ۲۹ ژوئیه ۱۸۹۰ میلادی |
| ملیت | هلندی |
| فعالیت | نقاش |
| چکیده | ونسان ونگوگ نقاش پست‌امپرسیونیسم هلندی بود، که کارش تأثیر گسترده‌ای بر هنر قرن بیستم داشت. در این جا به برخی از آثار مشهور او اشاره خواهیم کرد. |
زندگینامه
وَنسان وَن گوگ یا فینسِنت ویلم فان خوخ در استان برابانت شمالی هلند، نزدیک مرز بلژیک در خانواده‌ای سطح متوسط به بالا به دنیا آمد، پدر و پدربزرگش کشیش بودند و سه تا از عموهایش دلال آثار نقاشی. او جوانی خود را به عنوان دلال آثار هنری گذراند و بعد از تدریس در آیل‌ورث و رامس گیت انگلستان به لاهه، لندن و پاریس مسافرت کرد. او در جوانی عمیقاً مذهبی بود و آرزو داشت کشیش شود. از ۱۸۷۹ به عنوان مُبلغ مسیحی در میان کارگران زغال سنگ در بلژیک فعالیت کرد و در آنجا شروع به کشیدن طرح‌هایی از مردم محلی نمود.
ونسان ون گوگ فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگی شروع کرد و در ۱۸۸۵ اولین تابلو مهم خود «سیب‌زمینی‌خورها» را کشید. در مارس ۱۸۸۶ به پاریس رفته و با دریافتگری فرانسوی آشنا شد. آشنایی وی با جنبش‌های دریافتگری و نودریافتگری در پاریس پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.
ون گوگ در طول زندگی ۳۷ ساله خود تنها یک تابلو با نام «تاکستان سرخ» را فروخت و کارهایش درست پس از مرگ او مورد توجه بسیار قرار گرفت. او که بیش تر هنرمندی خودآموز بود، بیش از ۲۰۰۰ نقاشی رنگ و روغن، طراحی، آبرنگ و ... خلق کرد و تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خویش آفرید و برخی از مشهورترین آن‌ها را در ۲ سال پایانی عمرش کشید.
ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقهٔ کارگر مانند تابلوی سیب‌زمینی‌خورها، کافه‌های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل‌های آفتابگردان، شب پر ستاره و خودنگاره بود. وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی و فشار روحی رنج می‌برد و به اعتقاد اکثریت همین موضوع به خودکشی او منجر شد.
در ۲۹ ژوئیه ۱۸۹۰ در سن ۳۷ سالگی در شهر اور سور آواز در فرانسه در اثر شلیک گلوله به شکمش زخمی شد و روز بعد در مهمان‌سرای رَوو درگذشت. ونسان آخرین احساسش را به برادر خود، که قبل از مرگش بر بالین وی آمده بود، این‌گونه بیان کرد: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند».
ونسان ون گوگ فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال ۱۸۸۰ و در سن ۲۷ سالگی شروع کرد و در ۱۸۸۵ اولین تابلو مهم خود «سیب‌زمینی‌خورها» را کشید. در مارس ۱۸۸۶ به پاریس رفته و با دریافتگری فرانسوی آشنا شد. آشنایی وی با جنبش‌های دریافتگری و نودریافتگری در پاریس پیشرفت هنری او را سرعت بخشید.
ون گوگ در طول زندگی ۳۷ ساله خود تنها یک تابلو با نام «تاکستان سرخ» را فروخت و کارهایش درست پس از مرگ او مورد توجه بسیار قرار گرفت. او که بیش تر هنرمندی خودآموز بود، بیش از ۲۰۰۰ نقاشی رنگ و روغن، طراحی، آبرنگ و ... خلق کرد و تمام آثارش را در ۱۰ سال آخر عمر خویش آفرید و برخی از مشهورترین آن‌ها را در ۲ سال پایانی عمرش کشید.
ون گوگ شیفته نقاشی از مردم طبقهٔ کارگر مانند تابلوی سیب‌زمینی‌خورها، کافه‌های شبانه مانند تراس کافه در شب، مناظر طبیعی فرانسه، گل‌های آفتابگردان، شب پر ستاره و خودنگاره بود. وی در اواخر عمر به شدت از بیماری روانی و فشار روحی رنج می‌برد و به اعتقاد اکثریت همین موضوع به خودکشی او منجر شد.
در ۲۹ ژوئیه ۱۸۹۰ در سن ۳۷ سالگی در شهر اور سور آواز در فرانسه در اثر شلیک گلوله به شکمش زخمی شد و روز بعد در مهمان‌سرای رَوو درگذشت. ونسان آخرین احساسش را به برادر خود، که قبل از مرگش بر بالین وی آمده بود، این‌گونه بیان کرد: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند».
ماجرای بریده شدن گوش ونگوگ
و اما ماجرای بریده شدن گوش ونگوگ چیست؟
ون گوگ که از بیماری روانی رنج می‌برد، در دسامبر ۱۸۸۸ گوش چپ خود را با تیغ سلمانی برید!
درباره چگونگی این اتفاق دو روایت بر سر زبان‌ها است:
برخی معتقدند در اوایل سال ۱۸۸۸ حدودا چند ماه بعد از اینکه ون گوگ، به توصیه برادش تئو به شهر آرل در جنوب فرانسه کوچ کرد، به ناراحتی روحی و افسردگی شدید دچار شد؛ او در کابوس‌های وحشتناک و هذیان‌آلود دست و پا می‌زد و به عالم جنون نزدیک می‌شد. او که از مدتی پیش در گوش چپ خود صداهایی تحمل‌ناپذیر می‌شنید، تصمیم گرفت با اقدامی قطعی خود را از شر گوش راحت کند.
و روایت دیگر این است که ون گوگ به یک روسپی به نام راشل دل بسته بود و قول داده بود که به او یک «هدیه گرانبها» تقدیم کند، و این هدیه گوش خودش بود. برای این روایت گواه واقعی وجود دارد، زیرا راشل واقعاً گوش بریده را دریافت کرد.
از آثار معروف ونگوگ می توان به سیب‌زمینی‌خورها، شب پرستاره، گل‌های آفتابگردان، تراس کافه در شب، اتاق خواب در ارل، گندم‌زار با کلاغ‌ها، درختان زیتون، بر دروازه ابدیت، خانه‌ای در اَور، شکوفه‌های بادام، گُل‌های زنبق، غروب در مونت ماژور و ... اشاره کرد.
ون گوگ که از بیماری روانی رنج می‌برد، در دسامبر ۱۸۸۸ گوش چپ خود را با تیغ سلمانی برید!
درباره چگونگی این اتفاق دو روایت بر سر زبان‌ها است:
برخی معتقدند در اوایل سال ۱۸۸۸ حدودا چند ماه بعد از اینکه ون گوگ، به توصیه برادش تئو به شهر آرل در جنوب فرانسه کوچ کرد، به ناراحتی روحی و افسردگی شدید دچار شد؛ او در کابوس‌های وحشتناک و هذیان‌آلود دست و پا می‌زد و به عالم جنون نزدیک می‌شد. او که از مدتی پیش در گوش چپ خود صداهایی تحمل‌ناپذیر می‌شنید، تصمیم گرفت با اقدامی قطعی خود را از شر گوش راحت کند.
و روایت دیگر این است که ون گوگ به یک روسپی به نام راشل دل بسته بود و قول داده بود که به او یک «هدیه گرانبها» تقدیم کند، و این هدیه گوش خودش بود. برای این روایت گواه واقعی وجود دارد، زیرا راشل واقعاً گوش بریده را دریافت کرد.
از آثار معروف ونگوگ می توان به سیب‌زمینی‌خورها، شب پرستاره، گل‌های آفتابگردان، تراس کافه در شب، اتاق خواب در ارل، گندم‌زار با کلاغ‌ها، درختان زیتون، بر دروازه ابدیت، خانه‌ای در اَور، شکوفه‌های بادام، گُل‌های زنبق، غروب در مونت ماژور و ... اشاره کرد.
تابلو شب پر ستاره
ون گوگ تابلو شب پر ستاره را در سال ۱۸۸۹ میلادی حدودا یک سال قبل از خودکشی اش دربیمارستانی روانی در سن-رمی-دو-پروانس واقع در روستای سنت پل فرانسه خلق کرد.
شب پر ستاره، یکی از معروف ترین آثار ونسان ون گوگ است که هنوز هم بسیاری در نقاشی از آن الگو می گیرند. آسمان در شب پوشیده شده با ابرهایی چرخان و ستارگانی فروزان که طرح های چرخشی و دوار دور ستارگان به گونه ای است که همچون موج دیده می شوند و به رنگ های سفید و زرد روشن کشیده شده اند، در سمت راست ماه به چشم می خورد و در سمت چپ درخت بلندی توجه را به خودش جلب می کند. در پایین خط افق و در زیر تپه، شهر کوچک و آرامی قرار دارد که در آن برجی بلند و خانه هایی کوچک با پنجره‌های روشن به چشم میخورد.
رنگ های شفاف و جذاب، چرخش های دوست داشتنی قلم مو و سبک خاص نقاشی از ویژگی های جالب توجه تابلو «شب پر ستاره» است.
شب پر ستاره، یکی از معروف ترین آثار ونسان ون گوگ است که هنوز هم بسیاری در نقاشی از آن الگو می گیرند. آسمان در شب پوشیده شده با ابرهایی چرخان و ستارگانی فروزان که طرح های چرخشی و دوار دور ستارگان به گونه ای است که همچون موج دیده می شوند و به رنگ های سفید و زرد روشن کشیده شده اند، در سمت راست ماه به چشم می خورد و در سمت چپ درخت بلندی توجه را به خودش جلب می کند. در پایین خط افق و در زیر تپه، شهر کوچک و آرامی قرار دارد که در آن برجی بلند و خانه هایی کوچک با پنجره‌های روشن به چشم میخورد.
رنگ های شفاف و جذاب، چرخش های دوست داشتنی قلم مو و سبک خاص نقاشی از ویژگی های جالب توجه تابلو «شب پر ستاره» است.
ون گوگ درباره الهام کشیدن تابلو شب پر ستاره این گونه به برادرش می نویسد:
امروز صبح تا طلوع آفتاب، مناظر بیرون را از پنجره به نظاره نشستم، چیزی نبود جز ستاره های صبحگاهی که بسیار درشت به نظر می رسیدند.
ابعاد این تابلوی رنگ روغن حدود ۷۳ × ۹۲ سانتی متراست و در حال حاضر موزه هنرهای مدرن نیویورک نگهداری می شود.
امروز صبح تا طلوع آفتاب، مناظر بیرون را از پنجره به نظاره نشستم، چیزی نبود جز ستاره های صبحگاهی که بسیار درشت به نظر می رسیدند.
ابعاد این تابلوی رنگ روغن حدود ۷۳ × ۹۲ سانتی متراست و در حال حاضر موزه هنرهای مدرن نیویورک نگهداری می شود.
«شب پر ستاره» اثر «ونسان ون گوگ»
تابلو سیب زمینی خورها
تابلو سیب زمینی خورها اولین اثر برجسته ونسان ونگوگ است که در سال ۱۸۸۵ کشیده شده‌است.
ون گوگ در نامه‌ای که همراه این اثر برای برادرش تئو فرستاد، در مورد سیب‌زمینی‌خورها گفته بود:
«من تلاشم را کرده‌ام که تأکید کنم، این آدم‌هایی که در زیر نور چراغ مشغول خوردن سیب زمینی هستند، با همان دستها که در ظرف‌ها گذاشته‌اند، زمین را کنده‌اند، این تابلو از کار سخت و اینکه چگونه غذایشان را بدست می‌آورند سخن می‌گوید.»
قصد من این بود که تأثیری از یک روش زندگی کاملاً متفاوت با زندگی ما انسان‌های متمدن را نشان بدهم.
سقف کوتاه و نزدیک به ساکنان، اتاق کوچک و فقیرانه، دست و انگشتان زمخت، چهره‌های چروکیده برجسته و شبیه به یکدیگر، تا و چین خوردگی لباس‌ها، تیرهای سقف که بیرون زده است به نوعی فشار و سختی زندگی‌شان را بازتاب می دهد. با اینکه فضا و محیط نقاشی مغلوب رنگ‌های تیره و فسرده است اما بازتاب احساسات در چهره شخصیت‌ها واضح و روشن است.
ابعاد این تابلو رنگ روغن، حدود ۱۱۴ × ۸۲ سانتی متر است و در حال حاضر در موزه ون گوگ در شهر آمستردام هلند نگهداری می‌شود.
ون گوگ در نامه‌ای که همراه این اثر برای برادرش تئو فرستاد، در مورد سیب‌زمینی‌خورها گفته بود:
«من تلاشم را کرده‌ام که تأکید کنم، این آدم‌هایی که در زیر نور چراغ مشغول خوردن سیب زمینی هستند، با همان دستها که در ظرف‌ها گذاشته‌اند، زمین را کنده‌اند، این تابلو از کار سخت و اینکه چگونه غذایشان را بدست می‌آورند سخن می‌گوید.»
قصد من این بود که تأثیری از یک روش زندگی کاملاً متفاوت با زندگی ما انسان‌های متمدن را نشان بدهم.
سقف کوتاه و نزدیک به ساکنان، اتاق کوچک و فقیرانه، دست و انگشتان زمخت، چهره‌های چروکیده برجسته و شبیه به یکدیگر، تا و چین خوردگی لباس‌ها، تیرهای سقف که بیرون زده است به نوعی فشار و سختی زندگی‌شان را بازتاب می دهد. با اینکه فضا و محیط نقاشی مغلوب رنگ‌های تیره و فسرده است اما بازتاب احساسات در چهره شخصیت‌ها واضح و روشن است.
ابعاد این تابلو رنگ روغن، حدود ۱۱۴ × ۸۲ سانتی متر است و در حال حاضر در موزه ون گوگ در شهر آمستردام هلند نگهداری می‌شود.
«سیب زمینی خورها» اثر «ونسان ون گوگ»
«گل های آفتابگردان» اثر «ونسان ونگوگ»
«تراس کافه در شب» اثر «ونسان ون گوگ»
«اتاق خواب آرل» اثر «ونسان ونگوگ»
«گندم زار با کلاغ ها» اثر «ونسان ونگوگ»
«درختان زیتون» اثر «ونسان ون گوگ»
«بر دروازه ابدیت» اثر «ونسان ون گوگ»
«خانه‌ای در اَور» اثر «ونسان ونگوگ»
«گل های زنبق» اثر «ونسان ون گوگ»
نقاشان بزرگ
|
نقاشیهای معروف
|
آثار معروف ون گوگ
|
آثار معروف ونگوگ
|
بیوگرافی ونگوگ
|
زندگینامه ونگوگ
|
نقاشیهای ونسان ون گوگ
|
نقاشیهای ونگوگ
|
ونسان ونگوگ
|
نقاش
|
ونگوگ
|
تابلو معروف ونگوگ
|
شب پر ستاره
