نتایج جست جو "نفر" در سایت 100هنر

رم_زاده #نقاشیخط #خطنقاشی #خوشنویسی #نستعلیق #هنرمدرن

اه انفرادى گالرى پوسک . لندن . 2018

ک . لندن 2018 از مجموعه خیال . نمایشگاه انفرادى گالرى پوسک لندن . 2018

ی بوم سایز 100 در 70

ون آمده بودند که به محلشان بروند و چون وسط روز بود اسم فیلم (مست نیم روز) گذاشته شده است . با دوربین 8 میلی متر سیاه وسفید برداشته شده Documentary# MOVIE#

های مسخ "از مجموعه معاد نمایشگاه انفرادی در نگارخانه چهار" آیه های مسخ حکایتی است دردناک و فریبنده این اثر فونت های چندگانه به ریتم و تکرار در آمده فارسی نیست بلکه نوعی اعتراض بازبان هم زبانی است "جمله عالم زین سبب گمراه شد کمتر کسی ز ابدال حق آگاه شد" حضرت مولانا در فارسی فونت های گوناگون و بسیار زیبایی به دست خوش نویسان و هنرمندان در طول تاریخ خلق شده و در فضا و مکان های متناسب به آن نقش افرینی پرداخته اند. آیه های مسخ تشکیل شده از حروف تغییر یافته زبان فارسی است که به بدترین شکل ممکن آن تبدیل شده، تک تک این حروف مسخ شده اند تا معانی دیگری را از پس و پیش خود به نمایش بگذارند حروف مسخ شد با نقابی فریبنده در یک ترکیب و تناسبات آگاهانه در نهایت به یک شکل زیبا و منسجم تبدیل می شود تا به این حقیقت معنا دهد .

. لندن 2020

دى گالرى فام . لندن . 2020

نفرادى گالرى فام . لندن 2020

نفرادى گالرى فام . لندن . 2020

گالرى فام . لندن . 2020

ی و بعد زرد نبودنت شبیه مادری ست که در هیاهوی بازار دست کودکش را رها کرده نبودنت از جنس پرنده ای ست که دیگر نمی خواند مردی که هرگز نمی آید یا آوازی غمگین که زنی -در خود گره خورده- روی تخت، بعد از یک هم آغوشی بی تکرار می خواند. نبودنت را نمی شود خط زد، مثل تکه ابری که متعلق به هیچ آسمانی نیست. #حورا_حقشنو

تان مازندران - قلعه پولادو در تاریکی مطلق و همینطور شرایط بد و لغزنده بودن مکان مورد نظر و چیزی حدود 4 ساعت عکاسی توسط بنده ثبت گردید در تیرماه 96 canon5DmII -lens:16-35II - iso:2500 - 280frame shot-exposur time:30 -f:2.8

دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند ‎در چه هنگامی بگویم من ؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان ‎آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون ‎گاه سر . گه پا ‎آی آدم ها ‎او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید ‎می زند فریاد و امید کمک دارد ‎آی آدم ها که روی ساحل آرام ، در کار تماشائید !
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده ، بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید :

اینکه کسی نمونده بود که بگه چقدر جاش خالیه...!

به درد کاری نمی‌خورند. همه‌شان بد تحصیل کرده‌اند، به طور جدی مطالعه نمی‌کنند، درباره‌ی علوم فقط پر حرفی می‌کنند، از هنر هم کم سر در می‌آورند. همه‌شان خودشان را می‌گیرند و با قیافه‌ی جدی، گنده‌گویی و فلسفه‌بافی می‌کنند؛ حال آن که پیش چشمشان کارگرها غذا ندارند و چهل نفری در یک اتاق نامناسب می‌خوابند، توی ساس و تعفن و گند و رطوبت و ناپاکی اخلاقی می‌لولند … پر واضح است که همه‌ی حرف‌های قشنگ‌مان فقط برای آن است که سر خودمان و دیگران شیره بمالیم!