مجسمه سازان معروف ایران

تاریخ مجسمه سازی در ایران به دوران باستان باز می گردد. اولین آثار مجسمه سازی متعلق به پنج هزار سال پیش بوده در کل می توان گفت که آثار به جا مانده از تمدن هایی چون تمدن آشوری ، هخامنشی و ... بیشتر از طبیعت الهام گرفته بودند و در خدمت مذهب یا قدرت بوده اند. اما می توان گفت مجسمه سازی به معنای امروزی آن در صد سال اخیر ترویج پیدا کرده است. در این مطلب به معرفی چند تن از بزرگان مجسمه سازی در ایران می پردازیم.

ابولحسن صدیقی که بی شک یکی از مهم ترین و معروفترین مجسمه سازان ایران است، سال 1273 شمسی در تهران به دنیا آمد. از مشهورترین و مهم ترین آثار صدیقی می توان به مجسمه ی فردوسی که در میدان فردوسی تهران قرار دارد اشاره کرد. تندیس خیام در پارک لاله تهران، تندیس نادرشاه افشار در آرامگاه نادرشاه در شهر مشهد، تندیس یعقوب لیث صفاری در زابل و طرح چهره ابوعلی سینا از دیگر کارهای برجسته ابواحسن صدیقی هستند.

علی اکبر صنعتی سال 1295 در کرمان متولد شد. او که یکی از مهم ترین هنرمندان ایرانی است، به نقاشی و مجسمه سازی مشغول بود. دو موزه با نام های: موزه ی صنعتی تهران و موزه ی صنعتی کرمان به نامش ثبت شده. علی اکبر صنعتی از شاگردان ابولحسن صدیقی بوده است. از آثار مهم علی اکبرصنعتی، می توان به تندیس مرد بیکار اشاره کرد. وی در سال 1385 درگذشت.

توکل اسماعیلی معروف به مش اسماعیل، از مجسمه سازان به نام و مهم ایران بوده است. او سال 1302 در قزوین متولد شد. مش اسماعیل در ابتدا در دانشگاه هنرهای زیبا مستخدم بود و در همین دوران شروع به مجسمه ساختن کرد. پرویز تناولی از وی حمایت کرد و به او تعلیماتی داد و چیزی نگذشت که آثارش با استقبال زیادی رو به رو شد. بیشتر آثار مش اسماعیل با جوشکاری و با مفتول ساخته شده اند. از آثار مشهور اسماعیل می توان به مجسمه رستم و دیو سپید اشاره کرد. مش اسماعیل در سال 1373 درگذشت.

ژازه تباتبایی متولد 1305 در تهران، در زندگی هنری خود به نقاشی و مجسمه سازی پرداخت. او برای ساختن مجسمه هایش از ماشین های صنعتی و انواع فلزات استفاده می کرد، شهرت امروز ژازه بیشتر برای فیگورهای خلاقانه و مجسمه‌های فلزی او است. برخی از آثار او در موزه ی لوور، موزه متروپولیتن نیویورک پاریس، نگهداری می شود. 

هوشنگ سیحون در سال 1299 در تهران به دنیا آمد و یکی از مهم ترین هنرمندان ایرانی بی شک هوشنگ سیحون بوده است. که علاوه بر مجسمه سازی در زمینه معماری، نقاشی، طراحی نیز فعال بود. سیحون آثار مشهوری را چون طراحی بنای یادبود آرامگاه بوعلی‌سینا و طراحی آرامگاه‌های خیام، فردوسی، نادرشاه افشار و کمال‌الملک در کارنامه ی هنری خود دارد. از هوشنگ سیحون به عنوان «مرد بناهای ماندگار» یاد می ‌شود. 

لیلیت تریان سال 1309 در تهران از پدر و مادری ارمنی زاده شد. لیلیت تریان را مادر مجسمه سازی ایران می نامند. او ابتدا در دانشگاه هنرهای زیبا به تحصیل پرداخت و بعد برای ادامه ی تحصیلات به پاریس رفت. او پس از تحصیل به ایران بازگشت و به تدریس هنر در دانشگاه پرداخت. یکی از آثار معروف تریان، مجسمه یپرم‌خان است که در محوطه کلیسای مریم مقدس تهران قرار دارد. 

بهمن محصص در سال 1309 در رشت متولد شد. محصص نقاش و مجسمه ساز مطرح ایرانی بوده و او را همواره یکی از آوانگاردترین هنرمندان معاصر ایران می دانند. محصص در سال 1333 به اروپا مهاجرت کرد. او همواره در رفت و آمد بین تهران و ایتالیا بود. از آثار مهم مجسمه سازی محصص می توان به مجسمه نی لبک ‌زن اشاره کرد.

پرویز تناولی سال 1316 در تهران متولد شد. تناولی تحصیلات عالی خود را در کشور ایتالیا و در دانشکده ی هنرهای زیبای این کشور گذرانده است. آثار تناولی علاوه بر ظاهر تکنیکی و زیبا دارای درونی مرموز و راز آمیز است. از آثار تناولی می توان به دست ها، قفل و قفس، هیچ، شاعر اشاره کرد. 

سیمین اکرامی مجسمه ساز مطرح ایرانی در سال 1327 شمسی متولد شده است. اکرامی تحصیلات خود را در زشته ی مجسمه سازی دانشگاهی در مریلند آمریکا گذراند و آن را در دانشگاه تهران ادامه داد. اکرامی کار مجسمه سازی را از سال 1366 با جدیت دنبال کرد و آثار وی در حراج های بین المللی خرید و فروش می شوند. از آثار او می توان به ساخت چهار مجسمه سنگی در پارک جمشیدیه تهران، هفت پرنده سنگی در باغ خانه هنرمندان ایران اشاره کرد.