نتایج جست جو "دنیای" در سایت 100هنر

یشتر( الهه باران) و اپوش (دیو خشکسالی) که نگاهی مقایسه ای به دنیای امروز و بازگشت سیاهی و دیو ها به زندگی انسانی

�🌊🌊🌊) فرو رفته ، کائنات پیرامون اون مدام در حال تغییر کردنه، ولی اون برای فرار از کشمکش ها ، اضطرابها و درگیری ها چشمهاشو روی همه چیز بسته و در بعد دیگری از این جهان ، یعنی رویا ، عواطف و دنیای درونش زندگی میکنه

ا وقت صرف جمع آوری اطلاعات و مستندات تاریخی شده و برای تک تک کاراکترهای موجود در تابلو بسیار مطالعه و تحقیق صورت گرفته است که این تابلو را تبدیل به یک اثر #مرجع برای شناخت #تاریخ_پوشاک #دنیای_باستان کرده است و هیچ طرح و الگویی باسلیقه شخصی نقاشی نشده است

نبینم این چنین من نتوانم که تو را از خود برهانم چه مهم است این هنر گر نتوانم تو را بجویم مرا رها کن از خود تا بتوانم تو را به تصویر بکشانم... در فراسویی از عالم مادی به دنبال حقیقت و در پی وصل پا در عالم مثال گذاردم ودر مکاشفه هایی که با صورت های ازلی مرا در برگرفت غرق شدم در این همه بی خودی در دنیای پر از نور و خیال تا جایی که رسیدم به هفت صفتی که او در لحظه ی بودنمان از خود در ما نهاد... حیات, علم, قدرت, اراده, سمع, کلام, بصر و گشتم و گشتم و دیدم و شنیدم که به من می گویند ......... بگرد و بگرد و بگرد که من عاشق گردش توام پس چگونه توای که از جنس منی نگردی و عاشق نباشی که من دیوانه وار عاشق توام چگونه هدایت نکنی توایی که در گردی " ه " هدایت شدی در این چرخه ی زمان بگرد که من دورت گشتم و خواهم گشت بگرد و هدایت کن و وصل کن که اینگونه وصل خواهی بود در گردش دایره وار هر لحظه ی وجود من..... آرزو سرورپور ابعاد : ۹۰*۱۲۰

به هنرمند میدهد. در دنیای پر همهمه ی امروز، نقاشی بهترین پناهگاه و مأمن است.انجام کاری که باعث بشود انسان به ژرفای روحش برود و به نیروهای عظیم درونی خویش آگاه بشود . قلم مو و رنگ با قدرت، روحت را گردگیری و پالایش میکند، دورنت را جستجو میکند و حسی گمشده را از اعماق روحت بیرون میکشد و به روی بوم می آورد. با سپری کردن لحظاتم با نقاشی انگار که روح و جسمم در حالتی متوازن قرار میگیرد و وارد بُعد جدیدی از هستی میشوم. من همان جایی هستم که باید باشم و زندگی مفهومی درست تر از این نمیتواند برایم داشته باشد. منِ حقیقی م معنی پیدا میکند در یکی شدن با رنگ ها و خلقِ چیزی بر روی بوم سفید که تا لحظاتی پیش نبوده است.

ر #استیتمنت: دنیای صندلی ها بی نشستگان.. پشت صندلی ایستاده بودم.. پشت سرش, ولی نبودم.. اوهم نبود.. فقط صندلی ها بودند.. ماهرگز نمی ایستیم.. نمی نشینیم.. مادرحرکتیم..

le ; #blue_bird 🕊 . پ.ن ؛ روح بزرگت را در این چند روز دنیایی ناگزیر در ظرف کوچک جسم ت گنجانیده اند یک روز این #پرنده ی #آبی قفس تنگ و تاریکش را به #مقصد #جهانی دیگر گونه ترک خواهد کرد تا آن روز #روح ت را #امانتداری خوب باش ... 💙🕉👧💝🌟 . #hindi #panchi nadiya Pawan ke jhonke Koi #sarhad na inhe roke . #english #birds ; rivers & the gusts of wind #no #borders can stop them ...

ی کِشم پرده ای تاریک بر روی رویایت نمی کُنم بر جداره های دل زیبایت ، رسوب چشمانت نیست دیگر مشتاق دیدارم فردا روزیست که میشوم برایت فراموش می روم و این است آخرین حرفم می کُنم آرام اما مدام ، خود را برای تو خاموش می نشیند یادی از ایام گذشته بر دلم با تکه ای نگاه ، گَشتم در دریای عشقت شناور امان از این روزها که بودند ، دروغ نمیدانم چگونه ؟ دوست داشتنت را کردم باور؟ چگونه نشست خزان بر باغچه ام چگونه بُرید دلت از دل تنگم پیمان ؟ نگاهت پر کشید و نشست بر نگاه مشتاقی ندارم به خدای عشق من ، دیگر ایمان می روم از پیش تو ، می روم از دنیایت پر کرده ام عشقت را در گذشته هایم ، در مَشک می شود بغضت در گلویم فریاد می ریزد نامت بر گونه هایم ، در اشک فردا می رسد و خورشید می کند طلوع چشمان ناز تو در خواب اند و بسته اینجا اما خزان است و تندبادی سرد که می کند طوفان ، در این دل خسته ---------------------- بردیا امین افشار

، زمستان در تابش خورشید می نهد شکوفۀ سرخ ، دختر بهار بر گیسوان می خواهم که وزی ، بر زاغه ها بهار نفوذِ زمستان را ، بر دلها کُنی مَهار بر خِرقۀ سیاه ، بپوشانی رنگ سبز ببارانی از ابرها ، باران عشق و افتخار می خواهم ، گلباران کُنی پستوهای سرد را بپاشی بر زمین ، بذرِ دلهای مرد را می خواهم ، که برگیری دستمالی از حریر کنی پاک از رخساره ، اشک و درد را دیریست دنیای من ، میکند خیالت را آرزو عدالت گوئی گم گشته ، در کفه های ترازو آه مظلوم ندارد توان ، تا رسد بر آسمان حرفی هم هست اگر ، از پول است و زور بازو کی میشکفد گلهای سرخت ، می زند نهالهایت جوانه ؟ کی می کنند پرواز ، پرستوهایت در حیاط خانه ؟ مهرت ای بهار ، کی میکند گذر از کوچه های ما ؟ کی میشوی همدم بوته های خشک ، بی حرف و بهانه ؟ ------------------------- بیا بهار ، بردیا امین افشار

ناگوار همه زیبایی ها و آسایش هارا از میان می برد ، چرا که این دنیا محل عبور برای رسیدن به بهشت جاویدان است بااستفاده از برترین نرم افزارهای گرافیکی طی 8 ماه

، خالص و زیباست #گل روی چشم زن بیانگر این است که او چیزی جز عشق نمیبیند و اصطلاحا عشق کورش کرده !   شعر هایی که لابلای رنگ های سیاه چسبانده شده احساساتی هستند که از دل تاریکی ها بیرون زده  و گویی سوژه در احساساتش غرق شده و در دنیای زائیده ‌ی ذهن خود، که این هم با حالت دوار، نشان از تداوم این احساس تا مرز سوختن احساساتش پیش میرود (با توجه به سوختگی لبه کاغذ ها )  اما استفاده از رنگ سبز نشان از این دارد که او امنیت خود را در این شرایط می یابد ! که نوعی کنایه به تله ها و طرحواره های روانی‌ست استفاده از رگه های سفید و مشکی نشان از درهم بودن امید و ناامیدی ، تلخی و شیرینی و این قبیل احساسات متناقض در کنار هم است . تصویر زن با #چشم های پوشیده از گل، در اطراف دایره محاطی سبز رنگ که نمادی از چاکراه قلب است نشان از این دارد که کل دنیای وی از چاکراه #قلب وی پیروی میکند که با وجود بودن در محاصره تیرگی ها ، همچنان جوانه زده و میروید !

و روغن روی بوم - وارنیش شده