ارابه یِ سنگی
.
ترانه یِ زخمی
در اندوهِ تکاملِ خطوطِ مُنحنی
دو جاده
از میانِ ش
... ادامه بهایِ در هم تنیده
در مقابل هم
و انعکاس مسافر
تا دورترین اغوشِ بامداد..
دریا
حلقه بر دیده گان ِ تنهاترین ماهی
بیابان بر دوشِ شنی تشنه
و چنگِ شاخه هایِ پاییز
بر بالِ اخرین برگ!
.
کاظم پارسای