نتایج جست جو "وحشت" در سایت 100هنر

(۳۵×۲۵) (قلم ۱.۵ سانت) ورق فلزات و اکریلیک روی مقوا پاسپارتو ۴۰×۵۵ قاب چوبی

آن آتش وش چشمت به تن مو سیخ میگردد چه میترسد دلم وقتی که هستم روبروی تو درونت تیز دندانی میان برف پنهان است اگر غفلت کنم میدرّدم یکباره خوی تو ندارم وحشت از گرگ سپید خفته لای برف میان چشم تو دیدم پیام صلح جوی تو زمستان است این دنیا ندارد کلبه ای چون من بیا ای وحشی زیبا که بینم ماه روی تو من عمری در پی تیزی دندان تو میگشتم دلی با عطر خون دارم که دارد آرزوی تو بیا قسمت کنیم احساسهامان را برای هم تو شو سهم دل و دل هم شود سهم گلوی تو چه رازی در دلت داری که چشمت باز میخوابد بخواب آرام چون دیگر منم آن راز گوی تو کنار آتش شومینه و گرمای شهوت زا برای من چه میرقصد سپید تار موی تو #امیدنورانی_فانی

داخل این جوهرِ خون رنگِ قرمز به دلِ تخته سیاهم بزنی بنشینی وسط راه و میان کوچه هر قدم تابلوی ایست به راهم بزنی پشت آن لحظه که در راست ترین ناحیه ام ساده برچسب دروغین به گواهم بزنی سایه ات را بکشانی به سرِ وحشت من ظالمانه به سرِ گریه و آهم بزنی روی این قله به سمتم بپری مثل پلنگ چنگ بر صورتِ زیبایی ماهم بزنی #مسعود_نامداری

دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند ‎در چه هنگامی بگویم من ؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان ‎آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون ‎گاه سر . گه پا ‎آی آدم ها ‎او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید ‎می زند فریاد و امید کمک دارد ‎آی آدم ها که روی ساحل آرام ، در کار تماشائید !
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده ، بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید :

ددی است عناصر همگی با رنگ های قرمز و گرم کار شده و ویژگی این آثار چشم های تابلو است که به مخاطب نگاه میکنند

ق ساخته است، مانند دختر خیالپروری در میان ثروت خود نشسته آرزومندِ گنجینهٔ دوردست دیگری هستیم که فاصله و دوری آن از ما آن را بی نهایت خوشایند می نماید. روزگاری فلاسفه خواب مدارس عمومی را می دیدند و اکنون که همه آن را داریم مشتاق دانشگاههای عمومی هستیم. روزگاری مردم برهنه بودند، اکنون همه لباس دارند ولی غرق اندوه و عذاب هستند که چرا دیگران لباسهای گرانبهاتری دارند. روزگاری مردم گرسنه بودند و اکنون هر سال در ممالک متمدن صدها هزار مردم به علت بیماریهای ناشی از پرخوری میمیرند، حتی در روزگار شکسپیر، شهرها شب در تاریکی فرو می رفتند و خیابانها ناامن بود. امروز، شبها دیگر آن ترس و وحشت سابق را ندارند و نور پر برکت، پرتو خود را بر همه جا می افکند. #لذات_فلسفه #ویل_دورانت رنگ روغن روی مقوا فابریانو سال 98 نام اثر:hiding in the fridge نام هنرمند:ملیکا

#سوریه که #چشمان #عروسک خود را با #دست پوشانده تا آنچه در #پیرامون خود مشاهده می کند، عروسکش نبیند.

ما نشسته اوقات خوشی بکام ما نیست ایّام نگشت دمی خجسته اهریمن رعب و وحشت و خوف رحمی نکند به حال خسته ما را ستم و جفا روا نیست ظلم بشری ، کمر شکسته دیگر نتوان زبان سخن گفت ؛ مسکوت نمود دهان بسته باید به کسی درود فرستاد بیگانه‌کُش و وطن پرسته افراط گران فقط بدانند مذهب غلط و ادب درسته مسکوت یزدان_ماماهانی نگارش۱۳۹۸/۳/۲۶