نتایج جست جو "آمیز" در سایت 100هنر

ه لا، فوم برد، چوب مخصوص برش لیزری، مقوا، خمیربازی میباشدکه بارنگ اکریلیک وگواش رنگ آمیزی شده وبا وارنیش ضدآب شده است. #تصویرسازی #حجم

بعاد 1متر در 70 سانتیمتر

قبره خالد نبی در منطقه هزار دره شهر کلاله در استان گلستان قرار دارد

یا در خطوطِ کوهپایه‌یی رمه‌یی که شبان‌اش در کج و کوجِ ابر و ستیغِ کوه نهان است؛ یا به سیری و سادگی در جنگلِ پُرنگارِ مه‌آلود گوزنی را گرسنه که ماغ می‌کشد. تو خطوطِ شباهت را تصویر کن: آه و آهن و آهکِ زنده دود و دروغ و درد را. ــ که خاموشی تقوای ما نیست. □ سکوتِ آب می‌تواند خشکی باشد و فریادِ عطش؛ سکوتِ گندم می‌تواند گرسنگی باشد و غریوِ پیروزمندِ قحط؛ همچنان که سکوتِ آفتاب ظلمات است ــ اما سکوتِ آدمی فقدانِ جهان و خداست: غریو را تصویر کن! عصرِ مرا در منحنی‌ تازیانه به نیش‌خطِ رنج؛ همسایه‌ی مرا بیگانه با امید و خدا؛ و حرمتِ ما را که به دینار و درم برکشیده‌اند و فروخته. □ تمامی‌ِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و آن نگفتیم که به کار آید چرا که تنها یک سخن یک سخن در میانه نبود: ــ آزادی! ما نگفتیم تو تصویرش کن!

زرد میشد آفتاب دیدگانم سرد میشد آسمان سینه ام پر درد می شد ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد اشکهایم همچو باران دامنم را رنگ می زد وه ، چه زیبا بود اگر پاییز بودم وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم شاعری در چشم من می خواند ، شعری آسمانی در کنار قلب عاشق شعله میزد در شرار آتش دردی نهانی نغمه من ... همچو آوای نسیم پر شکسته عطر غم می ریخت بر دلهای خسته پیش رویم چهره تلخ زمستانی جوانی پشت سر آشوب تابستان عشقی ناگهانی سینه ام منزلگه اندوه و درد و بدگمانی کاش چون پاییز بودم ، کاش چون پاییز بودم فروغ فرخزاد

ی خندان خور “نوش‌خند”، جایی که رنگ و کلام در هم می‌آمیزند. زندگی میان جرعه‌ای اندیشه و لبخندی از دل تجربه جریان دارد. “نوش‌خند” روایت همنشینی خرد و لذت، تفکر و شهود است. درهم‌تنیدگی رنگ‌ها و فرم‌ها، نجوای خاموش خردمندانی‌ است که در سکوت، هزاران سخن برای گفتن دارند. در این اثر، خوشنویسی نه فقط یک فرم بصری، بلکه پلی میان معنویت و احساس است؛ نقطه‌ای که نگاه بیننده در آن متوقف نمی‌شود، بلکه جاری می‌شود، همچون جرعه‌ای شیرین از حقیقت. 🎨 نام اثر: نوش‌خند 📏 ابعاد: ۱۲۰ × ۱۰۰ سانتی‌متر 🖌 متریال: میکس مدیا روی بوم 🎨 هنرمند: محمد ابراهیمی جویباری

ساز سال خلق: بهار 1401 #خطاطی #خوشنویسی #شکسته_نستعلیق

حر آمیز #دستسازه

دم ؛ تا بشوم جویایش .. تـعقیـب بـکـردمـش بـطـور سـاده ! او رفـت و رسید دمِ درِ مـاشـینـی ؛ راننـده چـو در بـه روی او بگـشـاده بی‌وقفـه سوار گشت و براه افتادند مـن هم عقبـه هـر دو به راه افـتاده رفتنـد و رسیدند به مـکانِ مجهـول تـرمـز زده و در آن محل ایـسـتـاده بر فکـر فـرو رفتـم و شـک و تردیـد دو جـنـس مـخـالـفـی کـنار جـادّه ! کاشف بـعمـل آمد و فـهمیـد انـگار : افـتـاده بـُراده بــغــل ســمـبـاده ..! خـیاط هـوس دوخته کلاه شهوت : آن را ســر قـلّاش جَـلَـب ، بـنْـهــاده اسـباب و وسایـل و بـساط جـنسـی پـهـنـسـت و مـهـیـا شـده و آمـاده ! با کنـدن رخـت فـرا رسیـده وقتـه : آمـیـزش شـهـوانـی نـر بـا مـادّه ..! جاخوردم ازاین صحنه و شرمم‌آمد بی‌شرم و حیایی همه‌را قورت‌ داده برگشتـم و پشت سر هـم لـعن دادم بـر بی‌ پـدر و مـادر پـس افـتـاده .. قـاضی نـروم یکطـرفـه شایـد هـم : بــاشــد پــدر و مــادرشـان آزاده ...

جادو دنبال این ذرۀ غبار طلایی، درست از وسط میدون جنگ بر می‌گردم توی عمیق‌ترین رؤیاها که راه‌ها و مسیرهای مخفی رو برای هزارمین بار، بو بکشم. پریشان و همچنان مدهوش، از توی باریک‌راه‌ها، روی لبۀ دیوارها بدنبال جای پای تو، روی ساختار فریبندۀ این معماها روی قفل این زندان همیشگی، توی این اشتیاق ابدی روی لطیف‌ترین گیاه‌های وحشی از کنار جویبارهای باریک و پل‌های معلق، از درون شهرهای جادویی، رسوم فراموش شده کوچه‌های تنگ محله‌های پرت، از کنار نگاه‌های گنگ و قهرآمیز و پرسشگر درحال برگشتن به خونۀ جادوگر مثل باد از روی صورت نحس جن‌های پلید می‌غلتم حتی توی زندون‌هاشون هم سرمستم روی نوک شمشیرا و نیزه‌ها می‌رقصم بَعدم هوهوکشون از توی سوراخِ کلیدِ در، جستم ... #سحر #رویا #میستیسیزم #هشیاری

دیرست  و  شب  بلاخیز  رم  کرده زیر باران این  داستان  دردیست  از غصه  قصه لبریز این  روزگار مردیست از عمق  روزگاران این  سنفونی مرگ است  در  پرده ی  غم انگیز این  زخمه ی  تگرگ  است  بر ساز  جویباران این  اشکهای  تاک است کز  شاخه  گشته  آویز این های های خاک است از چشم چشمه ساران این  بوسه ی  تگرگ  است بر  زخمهای پالیز این  یادگار  برگ  است خشکیده  شاخساران این خونبهای سار است  آشوب برگ  و  بر  ریز این  سوز  ماندگار  است  در  جان  بیشه زاران این بغض  روزگار است  این  بغض  گریه  آمیز این گریه بر بهار  است بر روی  آبشاران این ناله تذرو  است با  هق هق شب آویز این  رقص مرگ سرو  است  همراه ضرب باران این قصه ی  معین است  در  سینمای  پاییز این  پرده ی ‌پسین  است پاییز در بهاران این  قصه  نیست  پالیز یک  روز  وهم انگیز بر اسب  باد پاییز  آید ز کوهساران

ه چنگ انداختن بیماری در قالب تصویر یا کلمه،محصور کردن شر دربین خطوط ترسیم شده،تلاش در برقراری تعادل دنیا به واسطه سفری مخاطره آمیز به سوی اطراف و اکناف تاریک آن چیزی که از ما می‌گریزد...و قدرت فعالانه هنر در همین شرط باور و ایمان به چیزهای مقدس است.بنابراین شاید بحث بر سر این باشد که باید به قدرت عاطفی داستان و تصویر خلاقانه باور و ایمان داشت.در نتیجه،دمیدنِ تخیل البته که به معنای گریز یا بهانه و دستاویزِساده نیست، بلکه واقعا یک فرایند ضروری برای بقای دنیاست.» . ./هنر خام؛ ژان دوبوفه/. _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ #photo_by_me #photo_by_phone( #HUAWEI_Y550) #abstract #fine_art #art #artist #abstract_photography #عکاسی #عکاسی_با_گوشی #آبستره اندازه:30*40