نتایج جست جو "مباد" در سایت 100هنر

چشمم بخشید تا مبادا که فراموش کنم صفت رحمن را از نامش و دو صد شکر و سپاس بفرستم که اگر مصلحت بود و تو را برد و شب و روز مرا یکسان کرد چشمه تا به ابد جاری خون به دو چشمم بخشید باز هم جای شکرش باقیست ..

آزاد تنها یک از این اثر توسط #استاد_خوشنویسی #انجمن_خوشنویسان_ایران بنام #استاد_کوروش_مظفربیگی نگاشته و با #تذهیب بسیار نفیس توسط تذهیب کار نمونه کشور هنرمند گرامی سرکار خانم #رحمانی به زیور طبع مزین شده است خلق گردیده است. تعدادی از آثار این استاد نمونه کشور که درجه استادی از انجمن خوشنویسان ایران را کسب نموده اند در #موزه_فرهنگستان_هنر_صبا و #گنجینه_انجمن_خوشنویسان_ایران نگهداری می شود. استاد کوروش مظفربیگی از هنرجویان حضرت استاد الاساتید غلامحسین امیرخانی چهره برجسته و ماندگار خوشنویسی کشور و استاد علی اشرف صندوق آبادی استاد برجسته و نائب رئیس انجمن خوشنویسان ایران می باشند که نمایشگاههای متعددی در خارج و داخل برگزار نموده اند. عالم از ناله عشاق مبادا خالی ترکیب آزاد تکنیک مرکب روی کاغذ دست ساز آهار و مهره شده. تذهیب بسیار نفیس توسط هنرمند مجرب خانم زهرا رحمانی در صورتیکه سرمایه گذار محترم با قاب خاتم یا چوب اثر را بخواهد،هزینه آن افزوده خواهد شد.

ره شده. تذهیب بسیار نفیس توسط هنرمند مجرب خانم زهرا رحمانی در صورتیکه سرمایه گذار محترم با قاب خاتم یا چوب اثر را بخواهد،هزینه آن افزوده خواهد شد.

ایران عباس وفایی

دم ؛ تا بشوم جویایش .. تـعقیـب بـکـردمـش بـطـور سـاده ! او رفـت و رسید دمِ درِ مـاشـینـی ؛ راننـده چـو در بـه روی او بگـشـاده بی‌وقفـه سوار گشت و براه افتادند مـن هم عقبـه هـر دو به راه افـتاده رفتنـد و رسیدند به مـکانِ مجهـول تـرمـز زده و در آن محل ایـسـتـاده بر فکـر فـرو رفتـم و شـک و تردیـد دو جـنـس مـخـالـفـی کـنار جـادّه ! کاشف بـعمـل آمد و فـهمیـد انـگار : افـتـاده بـُراده بــغــل ســمـبـاده ..! خـیاط هـوس دوخته کلاه شهوت : آن را ســر قـلّاش جَـلَـب ، بـنْـهــاده اسـباب و وسایـل و بـساط جـنسـی پـهـنـسـت و مـهـیـا شـده و آمـاده ! با کنـدن رخـت فـرا رسیـده وقتـه : آمـیـزش شـهـوانـی نـر بـا مـادّه ..! جاخوردم ازاین صحنه و شرمم‌آمد بی‌شرم و حیایی همه‌را قورت‌ داده برگشتـم و پشت سر هـم لـعن دادم بـر بی‌ پـدر و مـادر پـس افـتـاده .. قـاضی نـروم یکطـرفـه شایـد هـم : بــاشــد پــدر و مــادرشـان آزاده ...

از سیاووش خویش نباشد عجب بخت ما را معین که گردیم روزی فراموش خویش در این تنگنای غزل پا کشیم از اعماق افکار مخدوش خویش ویا آنکه روزی ز خود بشنویم سخنهای بیگانه با گوش خویش نبینیم جز مرغ شب ، شعله شمع کسی مانده بر گور خاموش خویش فلک شانه خالی نمود از بشر چه بار گرانیم بر دوش خویش چو شمعی به جا مانده از بزم عیش بمیریم روزی در آغوش خویش نبینیم دانیم بر گور خود کسی را بجز شب سیه پوش خویش مبادا چو ما کس در این روزگار سر افکنده طبع خاموش خویش

اد تکنیک: #مینیاتور #مدرن

فظ پلی استر مات