نتایج جست جو "هستی" در سایت 100هنر

رخشان، حضور است در جریان حقیقت هستی.

زنجیر باف زنده یاد حسین پناهی نام اثر:هستی نام هنرمند:مینا عسکری

ا چه کمرنگ چه پر رنگ او در این آفرینش حضور دارد و انکار تاثیر وجود او انکار کل نظام هستی است . این اثر عدد 72 را از قدرت و عدد 9 را از پایه نظام هستی وام گرفته است و مسیری را به تصویر میکشد که آفرینش را به سوی وحدانیت سوق میدهد . قطعات اثر هر کدام نماینده انسانی است که چه خوب و چه بد ، چه زشت و چه زیبا ،حضورش الزامیست و نبود او به معنای نقص و نیستی کل نظام آفرینش است . رنگ روغن روی بوم

ممنوعه ارزش تلخی روزگار رو داشت؟ نظم هستی را با وسوسه ات تغییر دادی حالا بنگر که ما هر روز از آن ممنوعه گاز میزنیم و در طلب بهشت برین که تو از آن رانده شدی دست و پا میزنیم و ....بگمانم فرو رفتیم ...، فرو رفتیم در منجلاب کبر و خود خواهی که از نطفه تو در عالم هستی به یادگار مانده و من در عجبم ...! در عجبم که چرا در بهشتی که تو از آن رانده شدی درخت ممنوعه بود و چرا اینجا ممنوعه ای نیست تا شاید حوایی پیدا می شد و از آن نوش جان می کرد تا شاید بعد از رانده شدن .... حوایی دیگر... آدمی دیگر...و شاید جهانی بهتر ادنا صفری

است که تنها با نیروی عشق امکان پذیر است. چنانکه دانته در پایان کمدی الهی مینویسد "وصال روحانی غایی مستلزم تجربه و درک این معناست، عشق که آسمانها و زمین را حرکت می دهد. و برای القای بهتر این هدف از بافت پودر مل، رنگ آکریلیک و حروف خوشنویسی استفاده کردم. #نقاشی #آکریلیک #پودرمل #ترکیب مواد

تنها با نیروی عشق امکان پذیر است. چنانکه دانته در پایان کمدی الهی مینویسد."وصال روحانی غایی مستلزم تجربه و درک این معناست، عشق که آسمانها و زمین را حرکت می دهد." #نقاشی #بوم #ترکیب مواد #آکریلیک

مرکب و ورق نقره روی بوم از مجموعه نقره فام ۱۳۹۹

قاب میباشد

رم ایستاد و شیشه ی اتومبیلش را داد پایین و گفت سلام عزیزم بیا اینم روزانَت اما نمیدانست دیشب تمام شانسیها را نوشته بودم دوستت دارم!!! نمیدانست تمام زندگیم را دیشب باز کردم و تمام درآمدم را نوشتم دوستت دارم امروز هم گرسنه هستم اما پولهایی که دادی خرج نمیکنم! همه را قاب گرفته ام!شاید روزی کنارم پیاده راه رفتی!اگر پیاده راه رفتی!احساس پاک دخترانه ات را میان حریر امانت میان صندوقچه ی اسرارم نگاه خواهم داشت. قطره قطره اشکهایت در آینده نهیب میزند هر لحظه امانت را.صندوقچه را میان ابریشم دوست داشتنت پیچیده ، در وجود همچو برگ گلت نگه میدارم!اینها پاکی هر چه هستی من است...

چنگ هستی نواخت. نوایی برخاست و نوری جهان را روشن کرد. سپس کائنات خلق شد. ماندالا در گوشه کار نماد موجودات و سیر از وحدت خدا به کثرت مخلوقات است. #بافت بصری،نقاشی با نقطه #ذهنی# مفهومی

ه بنوشید و از آن، سرمست شد و جهان هستی را ساخت.

به هنرمند میدهد. در دنیای پر همهمه ی امروز، نقاشی بهترین پناهگاه و مأمن است.انجام کاری که باعث بشود انسان به ژرفای روحش برود و به نیروهای عظیم درونی خویش آگاه بشود . قلم مو و رنگ با قدرت، روحت را گردگیری و پالایش میکند، دورنت را جستجو میکند و حسی گمشده را از اعماق روحت بیرون میکشد و به روی بوم می آورد. با سپری کردن لحظاتم با نقاشی انگار که روح و جسمم در حالتی متوازن قرار میگیرد و وارد بُعد جدیدی از هستی میشوم. من همان جایی هستم که باید باشم و زندگی مفهومی درست تر از این نمیتواند برایم داشته باشد. منِ حقیقی م معنی پیدا میکند در یکی شدن با رنگ ها و خلقِ چیزی بر روی بوم سفید که تا لحظاتی پیش نبوده است.

خلقتی عظیم باشد بر کرانه بی پایان هستی. زایشی نو پدید آورد و عصاره ای از جان خویش ساخت با عطر گلی بی همتا که بر زیبایی جهان بیافزاید. آری،جهان به مثابه باغی سرشار،انسان به مثابه گل. #حورا_حقشنو

ام هستی را دربر می گیرد!

دتر صفحه آخرش رو خوند و برای دونستن آخر داستان باید تمام عمر و هستیت رو صرف خوندنش کنی که خدا عشقه و عشق تنها خداست وقتی نا امید میشم ، خدا با تمام بزرگیش عاشقانه انتظار میکشه تا دوباره به رحمتش امیدوارشم اگه تا الان به انچه می خواستم نرسیدم،خدا برام بهترش رو درنظر گرفته. و اینکه آموختم که زندگی سخته ولی من از اون سخت ترم.

دن کارمی کنندورنج می کشند..وماهستیم که نباید بی تفاوت ازکنارشان عبور کنیم

شده اند. با استفاده از برترین نرم افزارهای گرافیکی طی 11 ماه

دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند ‎در چه هنگامی بگویم من ؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان ‎آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون ‎گاه سر . گه پا ‎آی آدم ها ‎او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید ‎می زند فریاد و امید کمک دارد ‎آی آدم ها که روی ساحل آرام ، در کار تماشائید !
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده ، بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید :

ی اونموقع میتونی ادعا کنی آدم بااحساسی هستی این همون هنره که اگه توی وجودت رخنه کنه میشی هنرمند...!

ره ی سرخ هستی، به وسعت هرچه تمام در این جهان می سوزد و می تازد. همچون ستاره ای که رو به نابودی است اما امپراتوری خود رو به رخ می کشد.