نتایج جست جو "حورا" در سایت 100هنر

#hoorapishghadam

ی و بعد زرد نبودنت شبیه مادری ست که در هیاهوی بازار دست کودکش را رها کرده نبودنت از جنس پرنده ای ست که دیگر نمی خواند مردی که هرگز نمی آید یا آوازی غمگین که زنی -در خود گره خورده- روی تخت، بعد از یک هم آغوشی بی تکرار می خواند. نبودنت را نمی شود خط زد، مثل تکه ابری که متعلق به هیچ آسمانی نیست. #حورا_حقشنو

00*70 #hoorapishghadam #حورا پیشقدم

oorapishghadam #حورا پیشقدم

اد: 100*70 قیمت: 3/000/000تومان #hoorapishghadam #حورا پیشقدم

را چشمی ست و هر چشم را صدفی که به نور گشوده باید... مرا خورشیدی ست به هیبت یک مروارید! #حورا_حقشنو #نقاشی #سورئال #آبرنگ

خلقتی عظیم باشد بر کرانه بی پایان هستی. زایشی نو پدید آورد و عصاره ای از جان خویش ساخت با عطر گلی بی همتا که بر زیبایی جهان بیافزاید. آری،جهان به مثابه باغی سرشار،انسان به مثابه گل. #حورا_حقشنو

فست تنگ می آید تار تار نگاهت بند... گمان می برند مرده ای، گمان می بری گریخته ای. و چون گلوله ای سرخ بی دعوت سبزت می کند. سرت را باغچه ای، سرت را گلدان کوچکی... سرت را شکوفه می بافد. و تو را از دهانت فتح می کند، بی آنکه پلکی بزنی. #حورا_حقشنو #شعر #شاعر #شعر_سپید #شعر_آزاد #دلزله_جهان_ریشتری

د ماه را از خود عبور می دهی در تو سر گوزنی را دیدم که هنوز شاخ هایش به سمت کوهستان کج بود چشمه ای که پرندگان زیادی را شیر می داد چه طور می تواند مرگ از تو تنها گودالی را پر کند. شاعر : مرحوم #غلامرضا_بروسان #سورئال #فاین_آرت #عکاسی #حورا_حقشنو

و تنظیم : استودیو 1001- سعید نادمی: ************** نگاهت 🌹 لبریز غزلهای عجیب است نگاهت تلفیق شراب و شب و سیب است نگاهت امشب عرق شرم به آیینه نشسته ست ازبسکه نجیب است و نجیب است نگاهت دشتی ست پر از شعر و غزل ، برکه و باران ماوای غزالان غریب است نگاهت گیسوی بلند تو شبیه شب یلداست باجلوه ی مهتاب رقیب است نگاهت تو وسوسه انگیزترین شعر خدایی چون آیه ی آیینه و سیب است نگاهت هرچند یقین داشتم از لحظه ی آغاز هرگز نسرودم که فریب است نگاهت ✍️ شاعر : #امین_شیرزادی

عنا. ... قبل از هر واژه زن ها را نام های پر نقش تری مستور است، هر نقش را پرنده ای... و ششمین نام تمام زنها یکی ست؛ "عشق". ... زنی که متروکه ترین شهر ممکن است در چهارچوب قاب هیچ آغوشی جا نمی شود. زن رو به روی خودش ایستاده تلخ؛ با گیسوانی بریده و کوتاه قدم هایی مسموم قلبی مغموم و آرزوهایی نابالغ و لبریز... دستانی حزن آلود، با تبسمی چرکین. ... هر زن حوایی ست مطرود مانده تر از خویش. هر زن سیلی سرخی به طعم سیب بر چهره ی آشفته ی جهان. در گوشه های شهر آواز حواصیلی اش،غریب. جهانش به خردی آلو دهانش به جست و جو دهانش... به خواب عمیقی رفته که خمیازه اش رویاست! ... جا مانده است از "خود" از "زندگی" با پاهای ناگزیری که می دوید و دور می شد از او، تمثیل شهری ست که طبیعتش را به تاراج برده اند و حنجره اش زخمی ست. ... زنی که مسقف است و پر دیوار، زنی که پنجره اش رو به حیاط زندان است، زنی که نام هفتمش "اندوه"؛ هم تویی، هم منم. #حورا_حقشنو