نتایج جست جو "قهر" در سایت 100هنر

حوصله زیاد هم ندارم ... مثل اسب می تازم گاهی هم درنگ می کنم، اما وا نمی مانم، می تازم مگر از گردنه به میان دره پرتاب شوم و استخوانهایم خرد شود وگرنه می تازم من دختر کوردم دختر دره های تنگ شبهای سرد چشمهای پر از درد دختر دردم ... دختر قهرمانانم دختر کوه و دشت و بیابانم این منم ....دختر کورد ... دختر چشمهای پر از غیرت چشمهای جوان نه ناجوان ! دختر استقامتم،دختر پایداریم،دختر شکنجه ام،دختر ظلمم! دختر تعصبی شیرین... چشمهایم بیخود نیست که برق میزند...برق کورد است ...برق بزرگی کورد! دختر کوههای بلندم دختر زاگرسم آرام می تازم همچون شیر می غرم به هر آن کس که چپ بنگرد عصیان میکنم در برابر حرف زور و ناروا من خون کورد در رگهایم جاریست خونی سرخ و آتشین من کوردم دختر عشق و کوردستان دختر آبشار و طوفان مثل پروانه به دور کشورم میچرخم! مسکوتم تا وقتی که حق برجاست... گرگ میشوم برای ناحق... آنچنان فریادی برخواهم آورد که آشام و انسان و آبها و زمین بلرزد

بزنم وفرار کنم وآخرسر هم به روزگار بگم یادم تورا فراموش...!

نون دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید چو کشتی‌ام دراندازد میان قُلْزُم پرخون زند موجی بر آن کشتی که تخته‌تخته بشکافد که هر تخته فروریزد ز گردش‌های گوناگون نهنگی هم برآرد سر‌، خورد آن آب دریا را چنان دریای بی‌پایان‌، شود بی‌آب چون هامون شکافد نیز آن هامون‌، نهنگ بحرفرسا را کشد در قعر ناگاهان به دست قهر چون قارون چو این تبدیل‌ها آمد نه هامون ماند و نه دریا چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون چه دانم‌های بسیار است لیکن من نمی‌دانم که خوردم از دهان‌بندی در آن دریا کفی افیون

علیق. قند توی زهر توی بیش میازار مرا

ه بهم ریختی ذهن #زن در جامعه مدرن است که از موهومات پر شده است این اثر #روزمرگی یک زن را به تصویر می کشد به ترتیب ردیف بالا از تصویر راست به چپ بیانگر احساسات زیر می باشد: فریاد - اندوه - کودک درون ردیف دوم: #عشق - سکوت ردیف سوم: پیروزی و غلبه بر مشکلات - خشم از قهرمان زندگی خویش (که میتواند اشاره به شریک عاطفی داشته باشد) (اشاره اسلحه به سمت بتمن) ردیف اخر : شادی و نشاط-مرلین مونرو : نماد زن و #زیبایی - لبها: نماد لوندی - کفش پاشنه بلند نماد از جذبه و قدرت زنانه

ی جنس بوم:چوب روس رنگ اکرولیک قند تویی زهر تویی بیش میازار مرا حجره خورشید تویی خانه ناهید تویی

شده که بعد از اتمام بر روی فیبر چسبانده شده است. این تابلو با سبک نیمه آبستره فضایی نمادین از قهرمان این سرزمین را به صورت شهابی فروزان بر اسمان میهن نشان می دهد

جادو دنبال این ذرۀ غبار طلایی، درست از وسط میدون جنگ بر می‌گردم توی عمیق‌ترین رؤیاها که راه‌ها و مسیرهای مخفی رو برای هزارمین بار، بو بکشم. پریشان و همچنان مدهوش، از توی باریک‌راه‌ها، روی لبۀ دیوارها بدنبال جای پای تو، روی ساختار فریبندۀ این معماها روی قفل این زندان همیشگی، توی این اشتیاق ابدی روی لطیف‌ترین گیاه‌های وحشی از کنار جویبارهای باریک و پل‌های معلق، از درون شهرهای جادویی، رسوم فراموش شده کوچه‌های تنگ محله‌های پرت، از کنار نگاه‌های گنگ و قهرآمیز و پرسشگر درحال برگشتن به خونۀ جادوگر مثل باد از روی صورت نحس جن‌های پلید می‌غلتم حتی توی زندون‌هاشون هم سرمستم روی نوک شمشیرا و نیزه‌ها می‌رقصم بَعدم هوهوکشون از توی سوراخِ کلیدِ در، جستم ... #سحر #رویا #میستیسیزم #هشیاری

ویرایش نهایی شعر به صورت زیر است: نمیگویم بمان اما مدارا کن کمی با من مدارا کن تو با این شعر از دلتنگی آبستن نگاهت با رقیبانم و از من غافلی... باشد ندارد شِکوِه ای این کاه در انبارها سوزن خیالم با تو راحت بود و میدانی که الان نه و میدانم که میدانی و شاید قهرتان عمدا... الا یا ایها الساقی کمی پادرمیانی کن زلیخا خسته است از ماجرای عشق و پیراهن دعایت میکنم روزی اگر عاشق شدی جایی خدا حتما تلاقی را... ولش کن بگذریم اصلا