نتایج جست جو "تاریک" در سایت 100هنر

ce in the darkness Acrylic and chalk pastel on canvas

اشعار گروس عبدالملکیان، نشر چشمه

شعار گروس عبدالملکیان، نشر چشمه، سال 1397. نام اثر : #پاییز در ایوان خانه

اشعار گروس عبدالملکیان، نشر چشمه، سال 1397. نام اثر: شعری برای #صلح

ای زیاد که چشم به جهان دوخته اند و در گرداب خود پسندی در زندان فقر در جهان تاریکی زندانی شده اند که نیاز به نگاه ما و مردم دنیا دارند

ده های روزنامه و مجله و استفاده از رنگ اکرولیک.ابعاد کار70×50 این تابلو برگرفته از ناخودآگاه ذهنی من هستش ینی هر امال و ارزو هر تصمیم هر اتفاق و هر حادثه ای که توی ناخودگاه ذهنی من وجود داره توی این تابلو با استفاده از یک سری عکس ها که بصورت نمادین هستش نمایش داده شده. بطور مثال استفاده از اون شکل دایره ای روشن بین اون تاریکی برای من مثل زمانی بوده که توی اوج تاریکی ها و یک سری بدبیاری ها اون نور امیده روشن شده و بهم راه داده که خب این فکر و با این شکل نشون دادم. اون قسمتای کلی تابلو که به صورت بافت هستش اونها برای من نماد اتفاقات کوچیک زندگی بودن که توی ساختار زندگی من دخیل بودن. عکس خلبان سمت چپ کادر که اندازه اون خیلی بزرگتره نماد موفقیته ن به این منظور که موفقیت فقط توی کار خلبانیه نه اما این شغل و من نماد موفقیت و اون حس ازادی که خودم دنبالشم رو قرار دادم چون کار خلبان هاهم نوعی آزادی داره البته این توی باور ذهنی من هستش در کل این تابلو از ذهن ناخودآگاه من نشات گرفته.

با تو سخن می گویم نامت را به من بگو دستت را به من بده حرفت را به من بگو قلبت را به من بده، من ریشه های تو را دریافته ام با لبانت برای همه لبها سخن گفته ام و دست هایت با دستان من آشناست. در خلوت روشن با تو گریسته ام برای خاطر زندگان، و در گورستان تاریک با تو خوانده ام زیباترین سرودها را زیرا که مردگان این سال عاشق ترین زندگان بودند. دستت را به من بده دستهای تو با من آشناست ای دیر یافته! با تو سخن می گویم بسان ابر که با طوفان بسان علف که با صحرا بسان باران که با دریا بسان پرنده که با بهار بسان درخت که با جنگل سخن می گوید زیرا که من ریشه های تو را دریافته ام زیرا که صدای من با صدای تو آشناست من درد مشترکم...

طبیعت در درون هر انسان با وجود تمام در خشندگیهاش حفره تاریکى هم وجود داره من در این کار با چیدمان نوعى کاج حفره تاریک رو در بین تبلور رنگ به نمایش دراوردم

پیش می آید که آدمی از #روشنایی بترسد. #افلاطون

le ; #blue_bird 🕊 . پ.ن ؛ روح بزرگت را در این چند روز دنیایی ناگزیر در ظرف کوچک جسم ت گنجانیده اند یک روز این #پرنده ی #آبی قفس تنگ و تاریکش را به #مقصد #جهانی دیگر گونه ترک خواهد کرد تا آن روز #روح ت را #امانتداری خوب باش ... 💙🕉👧💝🌟 . #hindi #panchi nadiya Pawan ke jhonke Koi #sarhad na inhe roke . #english #birds ; rivers & the gusts of wind #no #borders can stop them ...

تان مازندران - قلعه پولادو در تاریکی مطلق و همینطور شرایط بد و لغزنده بودن مکان مورد نظر و چیزی حدود 4 ساعت عکاسی توسط بنده ثبت گردید در تیرماه 96 canon5DmII -lens:16-35II - iso:2500 - 280frame shot-exposur time:30 -f:2.8

ی کِشم پرده ای تاریک بر روی رویایت نمی کُنم بر جداره های دل زیبایت ، رسوب چشمانت نیست دیگر مشتاق دیدارم فردا روزیست که میشوم برایت فراموش می روم و این است آخرین حرفم می کُنم آرام اما مدام ، خود را برای تو خاموش می نشیند یادی از ایام گذشته بر دلم با تکه ای نگاه ، گَشتم در دریای عشقت شناور امان از این روزها که بودند ، دروغ نمیدانم چگونه ؟ دوست داشتنت را کردم باور؟ چگونه نشست خزان بر باغچه ام چگونه بُرید دلت از دل تنگم پیمان ؟ نگاهت پر کشید و نشست بر نگاه مشتاقی ندارم به خدای عشق من ، دیگر ایمان می روم از پیش تو ، می روم از دنیایت پر کرده ام عشقت را در گذشته هایم ، در مَشک می شود بغضت در گلویم فریاد می ریزد نامت بر گونه هایم ، در اشک فردا می رسد و خورشید می کند طلوع چشمان ناز تو در خواب اند و بسته اینجا اما خزان است و تندبادی سرد که می کند طوفان ، در این دل خسته ---------------------- بردیا امین افشار

س ها و نفس ها ... و صدای آب که فرو می ریزد قطره قطره قطره از شیر بعد دو نقطه سرخ از دو سیگار روشن تیک تک ساعت و دو قلب و دو تنهایی فروغ فرخزاد

ده به لب باز در اوج غمم باز رنجیده تنم من و تاریکی شب من و خاموشی لب منم آن شب زده ی خسته تنم ساده رفتی نشنیدی سخنم منم آن غمزده ی سوخته دلم چشم ها شسته از این بار غمم خواهم این لب به سخن باز کنم مُهر برکَنده از این راز کنم نغمه با نی چو هم ساز کنم قصّه ی عشق تو آغاز کنم باز از خواب تو بیدار شدم تشنه ی لحظه ی دیدار شدم باز با غصّه هم آغوش شدم باز از یاد فراموش شدم در شب سرد بی مهتاب دلت منم آن شمعی که خاموش شدم...

دلم تنگ است بیا ای روشن ای روشن تر از لبخند شبم را روز کن در زیر تن پوش سیاهی ها دلم تنگ است بیا بنگر چه غمگین و غریبانه در این ایوان سر پوشیده وین تالاب مالامال دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهی ها و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی بیا ای همگناه من درین برزخ بهشتم نیز و هم دوزخ به دیدارم بیا ای همگناه ای مهربان با من که اینان زود میپوشند رو در خواب های بی گناهی و من میمانم و بیداد و بی خوابی ...

فیقی از عمق شعر و ظرافت نقاشی، به تصویر می‌کشد شکوه لحظاتی که شب، زلف چلیپایی را در هم می‌شکند و صبحدم، نفس‌های مسیحایی می‌دمد.” استیتمنت: این اثر با تکنیک اکریلیک روی بوم، در ابعاد 100 در 150 سانتی‌متر، الهام‌گرفته از شعری است که تناقضات زندگی را در نور و تاریکی، آشفتگی و آرامش به تصویر می‌کشد. خطوط زنده و ضربه‌های رنگی، حرکتی پویا در دل سکون به وجود آورده‌اند و بازی نور زرد در تاریکی عمیق سبز، نوری از امید و زندگی را نمایان می‌کند. این تابلو بازتاب لحظه‌ای است که هنر به گفتگوی بی‌پایان با شعر می‌پردازد و بیانی از لطافت درون انسان است. هشتگ‌ها: #نقاشیخط #هنر_مدرن #اکریلیک #شعر_و_هنر #تابلوی_نقاشی #هنرمندان_ایرانی #الهام #شب_و_روز #احساس #هنر_معاصر #زیبایی_شناسی

، خالص و زیباست #گل روی چشم زن بیانگر این است که او چیزی جز عشق نمیبیند و اصطلاحا عشق کورش کرده !   شعر هایی که لابلای رنگ های سیاه چسبانده شده احساساتی هستند که از دل تاریکی ها بیرون زده  و گویی سوژه در احساساتش غرق شده و در دنیای زائیده ‌ی ذهن خود، که این هم با حالت دوار، نشان از تداوم این احساس تا مرز سوختن احساساتش پیش میرود (با توجه به سوختگی لبه کاغذ ها )  اما استفاده از رنگ سبز نشان از این دارد که او امنیت خود را در این شرایط می یابد ! که نوعی کنایه به تله ها و طرحواره های روانی‌ست استفاده از رگه های سفید و مشکی نشان از درهم بودن امید و ناامیدی ، تلخی و شیرینی و این قبیل احساسات متناقض در کنار هم است . تصویر زن با #چشم های پوشیده از گل، در اطراف دایره محاطی سبز رنگ که نمادی از چاکراه قلب است نشان از این دارد که کل دنیای وی از چاکراه #قلب وی پیروی میکند که با وجود بودن در محاصره تیرگی ها ، همچنان جوانه زده و میروید !

ران ایران، ۱۴۰۱