نتایج جست جو "چراغ" در سایت 100هنر

گشتم و گشتم در شهر هیچ کس هیچ کس اینجا به تو مانند نشد

فروخته_شد این چراغ شمس کو روشن بود نر فتیله و پنبه و روغن بود نانست قوت تن و لیکن درنگر تا که قوت جان چه باشد ای پسر

شناخت پرنده روی هوا و بر فراز چراغ های خطر در ارتفاع بی خبری می پرید و لحظه های آبی را دیوانه وار تجربه می کرد پرنده، آه، فقط یک پرنده بود... #فروغ_فرخزاد

تور #نقاشی_ایرانی #فرهادرفیعی #نگارگری سایز اثر 50*70اثر با قاب و پاسپارتو نفیس قابل ارائه میباشد

ه_نستعلیق خط و تذهیب 1397 حضوردر #جشنواره پروین اعتصامی 🔹دکتر شفیعی‌کدکنی: «شعر پروین، شعر خِرَد و عاطفه است و نیازی به استعاره‌های تجریدی و تشبیهات عجیب و غریب ندارد. اولین بار که دیوان پروین اعتصامی را در نوجوانی به‌دست آوردم، حالتی داشتم که به هیچ‌وجه قابل توصیف نیست. 📒با چراغ و آینه 🔹ملک‌الشعرای بهار: هرگاه تنها غزل «سفر اشک» از این شاعره شیرین زبان باقی مانده بود، کافی بود که وی را دربارگاه شعر و ادبیات حقیقی جایگاهی علمی و ارجمند بخشد. 📒دیوان پروین اعتصامی/ مقدمه بهار 🔹 سایه: پروین مولاناست که با زبان حافظ و سعدی شعر می‌گوید. 📒پیر پرنیان‌‌اندیش #خوشنویسی #شکسته_نستعلیق #قلم #دوات #مرکب #art #calligraphy #ķalem #tezhib #tezhipsanatı #نشان #ختایی #شعر #شاعر # پروین اعتصامی

می,چه سلامی!؟ همه خون تشنه ی هم نه نشاطی,چه نشاطی!؟مگه راهش میده غم! #شاملو

اهوی سکوته آخیییییش... چقدر حال دلتنگیم جا اومد...!

لم می گیرد همه جا پُر می شود از سکوت و غصّه ها می رسند از راه ... اینجا آسمانش ابریست ستاره هایش خاموش و سکوت شب باز تنهایی را به رخم می کشد ... اینجا بهار بوی پائیز می دهد شکوفه های احساس می ریزند از درخت محبّت و غنچه های عشق گویی میلی به باز شدن ندارند ... اینجا غصّه ها می تازند چشم ها می بارند و جادّه ها در انتظارند ... اینجا در سکوت و خاموشی شب چراغی روشن است دلی بی تاب است و چشمانی بی قرار که آمدنت را انتظار می کشند ... کاش بیایی ...

یرد، می اندیشد: « بردگان ناتوانایی که می سازند دیوار بزرگ شهر را هر یکی زانان که در زیر آوار زخمه های آتش شلاق داده جان مرده اش در لای دیوار است پنهان» آنی از این دلگزا اندیشه ها راه خلاصی را نمی داند زن چینی او، روانش خسته و رنجور مانده است با روان خسته اش رنجور می خواند زن چینی، در نخستین ساعت شب:« در نخستین ساعت شب هر کس از بالای ایوانش چراغ اوست آویزان همسر هر کس به خانه بازگردیده است الا همسر من که ز من دور است و در کار است زیر دیوار بزرگ شهر» در نخستین ساعت شب، دور از دیدار بسیار آشنا من نیز در غم ناراحتی های کسانم؛ همچنانی کان زن چینی بر زبان اندیشه های دلگزایی حرف می راند، من سرودی آشنا را می کن در گوش من دمی از فکر بهبودی تنها ماندگان در خانه هاشان نیستم خاموش و سراسر هیکل دیوارها در پیش چشم التهاب من نمایانند نجلا! در نخستین ساعت شب، این چراغ رفته را خاموش تر کن من به سوی رخنه های شهرهای روشنایی راهبردم را به خوبی می شناسم، خوب می دانم

ن چراغِ ستاره تا ژرفای پنهانِ ظلمات را به اعتراف بنشاند: انفجارِ خورشیدِ آخرین به نمایشِ اعماقِ غیاب در ابعادِ دلهره. #اکریلیک روی پارچه بوم