نتایج جست جو "گندم" در سایت 100هنر

نگ موهای تو می اندازد....

می اورد ک امروزه همچنان مردم گندم روزمره خود را در این مکان ارد میکنند

گ می ریزند و کار پختن سمنو آغاز میشه

یا در خطوطِ کوهپایه‌یی رمه‌یی که شبان‌اش در کج و کوجِ ابر و ستیغِ کوه نهان است؛ یا به سیری و سادگی در جنگلِ پُرنگارِ مه‌آلود گوزنی را گرسنه که ماغ می‌کشد. تو خطوطِ شباهت را تصویر کن: آه و آهن و آهکِ زنده دود و دروغ و درد را. ــ که خاموشی تقوای ما نیست. □ سکوتِ آب می‌تواند خشکی باشد و فریادِ عطش؛ سکوتِ گندم می‌تواند گرسنگی باشد و غریوِ پیروزمندِ قحط؛ همچنان که سکوتِ آفتاب ظلمات است ــ اما سکوتِ آدمی فقدانِ جهان و خداست: غریو را تصویر کن! عصرِ مرا در منحنی‌ تازیانه به نیش‌خطِ رنج؛ همسایه‌ی مرا بیگانه با امید و خدا؛ و حرمتِ ما را که به دینار و درم برکشیده‌اند و فروخته. □ تمامی‌ِ الفاظِ جهان را در اختیار داشتیم و آن نگفتیم که به کار آید چرا که تنها یک سخن یک سخن در میانه نبود: ــ آزادی! ما نگفتیم تو تصویرش کن!

ض و عمق 3 سانتی متر/ همراه با شیشه فلوت شفاف سه میلیمتر #غروب بر روی #گندمزار #خوزستان

بـاد تـعـظـیـم نـکـن سـمـت تــظاهــر ..! مـتـظاهــر دولا شـدن و خــم شـدنـت ؛ پـیـشـکـشـت بـاد سـهــراب دلــم را نـپــذیــرفــتــی و کُـشـتـی ! دلـسـوزی و رسـتـم شـدنـت ؛ پیـشکـشـت بـاد درّنـده کـنـد " شـیـفـتـه را " گـاه‌ گــدار عـشـق رامـم نـشــدی ، رَم شـدنـت ؛ پیـشـکـشـت بـاد در دوزخ دلـبـاخـتـگـی ، ســوخـتـه جـانـســوز ســودای جـهـنـّـم شـدنـت ؛؛ پـیـشـکـشـت بـاد مـن کاشتـم این دانـه و بـرداشـت نـمـود غیـر پس خـوشـه و گنـدم شـدنـت ؛ پیشکشت بـاد کـمـبـود و خَـلاء را نـوک مـمـلــو نـرسـانـدی ! داسـتـان فـراهـم شـدنـت ؛؛ پـیـشـکـشـت بـاد هـمـراه تـنـی‌سـت او پـیِ تـن‌هـا ، تـنِ تـنـهـا .. تـنـها شـو و مـحـرم شـدنـت ؛ پیـشکـشت بـاد #تظاهر #یزدان_ماماهانی #سـرایـش۲۲_۶_۱۴۰۱ _🎹♥️ اُرگـ ســـــرخ ♥️🎹_

لبه #تابستان #لذتبخش #زیبا #آرامبخش #پرانرژی #خالق #زیبایی

است در این جاده های دور که نگاهها ... به سوی تکاپوی گندم زار است من کسی را گم کرده ام از مجموعه کتاب (هوا چه غریبانه تاریک است)

#مینودشت #چلچای #گندمزار

.......................................................... .هذیانم را دنبال می‌کنم، اتاق‌ها، خیابان‌ها کورمال‌کورمال به‌درونِ راه‌روهای زمان می‌روم از پلّه‌ها بالا می‌روم و پایین می‌آیم بی‌آن‌که تکان بخورم با دست دیوارها را می‌جویم به نقطه‌ی آغاز بازمی گردم چهره‌ی تو را می‌جویم به میانِ کوچه‌های هستی‌ام می‌روم در زیرِ آفتابی بی‌زمان و در کنار من تو چون درختی راه می‌روی تو چون رودی راه می‌روی تو چون سنبله‌ی گندم در دست‌های من رشد می‌کنی تو چون سنجابی در دست‌های من می‌لرزی تو چون هزاران پرنده می‌پری خنده‌ی تو بر من می‌پاشد سرِ تو چون ستاره‌ی کوچکی‌ست در دست‌های من آن‌گاه که تو لبخندزنان نارنج می‌خوری جهان دوباره سبز می‌شود جهان دگرگون می‌شود. . ./اوکتاویو پاز؛بخشی از منظومه ی سنگ آفتاب/ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ #photo_by_me #photo_by_phone( #HUAWEI_Y550) #abstract #fine_art #art #artist #abstract_photography #آبستره #عکاسی_با_گوشی اندازه:30*40