نتایج جست جو "خسته" در سایت 100هنر

زندگیّ ِ پیچ در پیچم انگار_ ریشه_ در_ عدم_ دارد در من کسی پیداست می خواهد خود را سپارد دست تقدیرش خسته ست از این تکرار بیهوده ناراحت است از عشق و تدبیرش امّا_ کمی_ امّید_ هم_ دارد #شعر #بخش_ آزاد #سایه_سمیر

قلب من یه #تک_ستاره، قلب تو مثل یه #ماه بود کاش که باغچه ی دلامون، پر بود از یاس و اقاقی می نوشتی نامه با #عشق، می مونم واسه تو باقی کاش که دستات مال من بود، #قلب_تو #مهرسجودم من همون که تو می خواستی، تو همه بود و نبودم کاش دلت مثل یه #قایق، روی #امواج_دلم بود قلب من یه #موج_خسته، سینه ی تو #ساحلم بود.

نِ کوه قوی پیکر دو دلجو مهربان با هم دو غمگین قصه گوی غصه های هر دوان با هم خوشا دیگر خوشا عهدِ دو جانِ همزبان با هم دو تنها رهگذر کفتر نوازش های این آن را تسلی بخش تسلی های آن این را نوازشگر خطاب ار هست : خواهر جان جوابش : جانِ خواهر جان بگو با مهربانِ خویش درد و داستانِ خویش نگفتی ، جانِ خواهر ! اینکه خوابیده ست اینجا کیست ستان خفته ست و با دستان فرو پوشانده چشمان را تو پنداری نمی خواهد ببیند روی ما را نیز ، کو را دوست می داریم نگفتی کیست ، باری ، سرگذشتش چیست پریشانی غریب و خسته ، ره گم کرده را ماند شبانی گله اش را گرگها خورده و گرنه تاجری کالاش را دریا فرو برده و شاید عاشقی سرگشته ی کوه و بیابانها سپرده با خیالی دل نه ش از آسودگی ، آرامشی حاصل نه ش از پیمودن دریا و کوه و دشت و دامانها اگر گم کرده راهی بی سرانجامست مرا به ش ، پند و پیغام است در این آفاق من گردیده ام بسیار نماندستم نپیموده به دستی هیچ سویی را نمایم تا کدامین

ی کِشم پرده ای تاریک بر روی رویایت نمی کُنم بر جداره های دل زیبایت ، رسوب چشمانت نیست دیگر مشتاق دیدارم فردا روزیست که میشوم برایت فراموش می روم و این است آخرین حرفم می کُنم آرام اما مدام ، خود را برای تو خاموش می نشیند یادی از ایام گذشته بر دلم با تکه ای نگاه ، گَشتم در دریای عشقت شناور امان از این روزها که بودند ، دروغ نمیدانم چگونه ؟ دوست داشتنت را کردم باور؟ چگونه نشست خزان بر باغچه ام چگونه بُرید دلت از دل تنگم پیمان ؟ نگاهت پر کشید و نشست بر نگاه مشتاقی ندارم به خدای عشق من ، دیگر ایمان می روم از پیش تو ، می روم از دنیایت پر کرده ام عشقت را در گذشته هایم ، در مَشک می شود بغضت در گلویم فریاد می ریزد نامت بر گونه هایم ، در اشک فردا می رسد و خورشید می کند طلوع چشمان ناز تو در خواب اند و بسته اینجا اما خزان است و تندبادی سرد که می کند طوفان ، در این دل خسته ---------------------- بردیا امین افشار

ه در عشق اثر باز حرف عشق به میان آمده است باز نومیدی از صورت ما افشان است باز هم سیرت و صورت خفته در عشق شدیم... باز‌ هم سرگردان،باز هم حیران،باز هم گریزان... باز نمی دانیم کجا،باز نمی دانیم چرا؟ باز دل هوس یار و دیاری کرده باز این دل شده مست،باز غماری کرده باز این دل مگر از رَختِ رُخَت خسته نشد باز این دل چه شده رَختِ تو بر تن کرده؟ باز این دل چه شده هوس روی تو از سر کرده... باز این دل چه شده رَختِ تو بر تن کرده؟ مگر این دل هوس فاتحه خوانی دارد؟ که بخوان فاتحه اش چون که چنین می باشد... ز تو نجوای دگر لیک نمی آید به گوش تو بخوان فاتحه اش چون که چنین می باشد... شرف عشق تو را با مِی و باده نتوان عطش عشق تو را با ذکر و تسبیح نتوان شفق عشق تو را لیک طلوع باید کرد که به صبح دولتت باز امیدی گر هست... چو شتابان،چو گریزان چو هراسان،چو پریشان چو غریوان چه به دامن کشیده در عشق مستانم در شبستانم تو بگو باز چرا عشق....... "مانیک" #احسان_رستمیان #مانیک

دارد که دست و پای دائم می زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید
آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفتستید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید
آن زمان که تنگ می بندید
بر کمرهاتان کمربند ‎در چه هنگامی بگویم من ؟
یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربان ‎آی آدمها که بر ساحل بساط دلگشا دارید
نان به سفره جامه تان بر تن
یک نفر در آب می خواند شما را
موج سنگین را به دست خسته می کوبد
باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه هاتان را ز راه دور دیده
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزون
می کند زین آبها بیرون ‎گاه سر . گه پا ‎آی آدم ها ‎او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید ‎می زند فریاد و امید کمک دارد ‎آی آدم ها که روی ساحل آرام ، در کار تماشائید !
موج می کوبد به روی ساحل خاموش
پخش می گردد چنان مستی به جای افتاده ، بس مدهوش
می رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می آید :

ه مرا به سوی خود میکشد عجب افسونگریست این تنهایی...!

ده به لب باز در اوج غمم باز رنجیده تنم من و تاریکی شب من و خاموشی لب منم آن شب زده ی خسته تنم ساده رفتی نشنیدی سخنم منم آن غمزده ی سوخته دلم چشم ها شسته از این بار غمم خواهم این لب به سخن باز کنم مُهر برکَنده از این راز کنم نغمه با نی چو هم ساز کنم قصّه ی عشق تو آغاز کنم باز از خواب تو بیدار شدم تشنه ی لحظه ی دیدار شدم باز با غصّه هم آغوش شدم باز از یاد فراموش شدم در شب سرد بی مهتاب دلت منم آن شمعی که خاموش شدم...

زرد میشد آفتاب دیدگانم سرد میشد آسمان سینه ام پر درد می شد ناگهان طوفان اندوهی به جانم چنگ میزد اشکهایم همچو باران دامنم را رنگ می زد وه ، چه زیبا بود اگر پاییز بودم وحشی و پر شور و رنگ آمیز بودم شاعری در چشم من می خواند ، شعری آسمانی در کنار قلب عاشق شعله میزد در شرار آتش دردی نهانی نغمه من ... همچو آوای نسیم پر شکسته عطر غم می ریخت بر دلهای خسته پیش رویم چهره تلخ زمستانی جوانی پشت سر آشوب تابستان عشقی ناگهانی سینه ام منزلگه اندوه و درد و بدگمانی کاش چون پاییز بودم ، کاش چون پاییز بودم فروغ فرخزاد

یرد، می اندیشد: « بردگان ناتوانایی که می سازند دیوار بزرگ شهر را هر یکی زانان که در زیر آوار زخمه های آتش شلاق داده جان مرده اش در لای دیوار است پنهان» آنی از این دلگزا اندیشه ها راه خلاصی را نمی داند زن چینی او، روانش خسته و رنجور مانده است با روان خسته اش رنجور می خواند زن چینی، در نخستین ساعت شب:« در نخستین ساعت شب هر کس از بالای ایوانش چراغ اوست آویزان همسر هر کس به خانه بازگردیده است الا همسر من که ز من دور است و در کار است زیر دیوار بزرگ شهر» در نخستین ساعت شب، دور از دیدار بسیار آشنا من نیز در غم ناراحتی های کسانم؛ همچنانی کان زن چینی بر زبان اندیشه های دلگزایی حرف می راند، من سرودی آشنا را می کن در گوش من دمی از فکر بهبودی تنها ماندگان در خانه هاشان نیستم خاموش و سراسر هیکل دیوارها در پیش چشم التهاب من نمایانند نجلا! در نخستین ساعت شب، این چراغ رفته را خاموش تر کن من به سوی رخنه های شهرهای روشنایی راهبردم را به خوبی می شناسم، خوب می دانم

متریال: اکرلیک روی بوم اثر قاب شده بصورت دوبل رنگ قاب سفید سال خلق اثر: 1401 نام اثر: بدون عنوان هنرمند: محمد حسن جان فدا

ورت معرق کار شده است و از تابلو مینیاتور استاد فرشچیان استفاده شده است که این نوع کار در هیچ جای دنیا با این سبک و سیاق ساخته نمی شه و کلا" ابداع خودم هست و اگر نمونه ای با این سبک ساخته می شود بسیار ساده و مبتدی است و این کار زیبایی خاص خودش را دارد و تماما" کار دست می باشد و برش با دستگاه و سمبل کاری نیست و در نوع خود یک کار آوانگارد می باشد این تابلو بدون قاب می باشد و علت آن است که خریدار با سلیقه خود یک قاب برای آن بسازد و اگر با قاب بخواهید با قاب به شما ارائه خواهد شد سال ساخت ۱۴۰۱ در ضمن این کار یک اثر آوانگارد می یاشد و از این تابلوهای دکوراتیو نیست که تو کارگاه به صورت سری کاری و در عرض نیم ساعت ساخته می شود و شاید زیبا باشد ولی مصنوعی و خسته کنند و فاقد ارزش هنری است ولی این کار یک اثر هنری سفارشی کار است

ن پلي شده است تا دورهاي دست نايافته ام و در اوهام مخدوش تصويرها تصوير خويش را بر بوم ها ترسيم كرده ام و با صورتكي خسته از خويش تكرار مجسم خويش را به نگاره در مي آورم

تابلو نقاشی رنگ روغن اصل کار دست روی بوم 50 در 70 طرح این تابلو کاملا ابتکاری است و تقلید از اثار هنری غربی یا شرقی نیست و درسال ۲۰۱۸ کشیده شده #نقاشی رنگ روغن #نقاشی رنگ روغن اصل #نقاشی رنگ روغن روی بوم #نقاشی رنگ روغن چهره #نقاشی رنگ روغن دریا #نقاشی #رنگ روغن #نقاشی رنگ روغن حرفه ای #جدید #نقش

دی از روی مهر با من دل خسته یار شو / پاییز کوچه های دلم را بهار شو / سلمان هراتی

روی بوم ۱۰۰ در ۱۰۰ سانتی متر حس عاشق زاری که رنگ باخته و قلب او در تلاطم و آشوبست . قلب او درون زندانیست که آن را در بند خود گرفتار کرده و او در زاری و بی تابی ست . از سوختن به خاکستر نشسته ! به هر ریسمانی چنگ می اندازد تا خود را از قفس برهاند و به معشوق متصل شود . #محمد_ابراهیمی_جویباری #محمد_باقر_ابراهیمی_جویباری #نقاشیخط #مینیمال #هنرمندان_ایرانی #دیزاین #دکوراسیون #قلب #انتزاعی #رویا #عاشق کد ۷۴

ر اندرون من خسته دل ندانم کیست که من خموشم و او در فغان و در غوغاست