نتایج جست جو "لبخند" در سایت 100هنر

لبخند‌ها آواز‌ها زندگی ذره‌ی کاهی‌ست که کوهش کردیم زندگی نام نکویی‌ست که خوارش کردیم زندگی نیست بجز نم نم باران بهار زندگی نیست بجز دیدن یار زندگی نیست بجز عشق بجز حرف محبت به کسی ورنه هر خار و خسی، زندگی کرده بسی زندگی تجربه‌ تلخ فراوان دارد، دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه‌ یک عمر بیابان دارد ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم!؟

ی در پشت چهار عکس هست و اثار کامل کننده هم هستند … #fineart #bnw #bnwphoto #photgraphers #bnw #artpic #photoart #mehdi_amirzadeh #نذری #عکاسی_سیاه_سفید #عکسداستان #عکس_داستان

ردی زحمت‌کش که خستگی‌اش را لبخند می‌زد. من نه می‌خواهم به اندازه‌ی مادرم صبور باشم، نه به اندازه‌ی پدرم استوار. من می‌خواهم مثل تو باشم... همین‌قدر دور، همین‌قدر نزدیک، همین‌قدر دوست‌داشتنی.» علی اصغر کلایی

اند و نشاندن لبخند به چهره آنان طراحی شده است

ر می‌خواهد و مرد کهن». این عکس در اطراف ماسوله گرفتم لبخند عمیق و دوست داشتنی داشتن

اسمان را در انتهای آوازهایش بی محابا سر بکشد...  هر نیمه شب  کمی مانده به لبهایم از دستهایم می گریزد و باچشم هایی مه آلود  گونه های خیس ماه را  از پشت پنجره ،پاک میکند…! در من پرنده ایست  که شاخه شاخه تنهایی هایم را  نوک می زند … دیوارها از لبخند او پر می شوند  و برگ برگ بر قامت بلند تلخ ام زرد که می خندد دردهایم، یکی  یکی ،بیدار می شوند.. در من پرنده ای ست غمگین که هنوز شعر نشده است…!  . کاظم پارسای

م که ریخته اند در پای چاه زندگی می زند ساز را در دشت پُر می شود در چوپان ، در نی می چکد بر گلبرگهای گل می ریزد خود را در جام ، در می نگاهش نمی چرخد به سویم گوئی شرابش تلخ است بر من فریاد می کشد با خشم می کَند جانم را ، ازتن من همان اشکم در ابر که چون قطره می نالد انواری جدا از مادر که بر دمنها می بارد طبعم آهیست بغض آلود بر کشیده میشوم از خشم چون اشکی در چنگ ظلم ریخته می شوم از چشم این چنین ردای غم تا به کی خواهم دوختن ؟ در دل این جنگل خشک بوته ها ، خواهم سوختن کاش خورشید بتابد گرم بخار سازد درد از وجودم بر کشم لبخند بر رخ ذکر گویمش ، در سجودم کاش مهتاب ببارد بر دشت مرگِ شب را کُند تقدیر تا دل ، طلوع خورشید را بر تنِ سردم کُند تفسیر

نقش لبخند دارم که به تو میخندد برق چشمانت گاه مرا می گیرد در حریم آبی شان دلم اوج میگرد وسعت قامت تو در چارچوب در افکارم نه نمی گنجد و به خود می کوبد قلب شیدایی من که تو را میبیند دنج ترین گوشه دنیاست آنجا که در آغوش توام محو گرمای توام و تو میخوانی زیر گوشم آرام تا ابد می مانی تا ابد می مانی آری تکیه خواهم زد به دیوار غرورم

نه کمانچه با تار تیشه ی پر ز امید فرهاد، همه ی سهم من است این چمدان لیک من این همه را می سپارم یکجا پیش بازار سیاه شب سرد، گر گران تر باشد می فروشم لبخند غصه ات یکجا چند؟ ABS

دلم تنگ است بیا ای روشن ای روشن تر از لبخند شبم را روز کن در زیر تن پوش سیاهی ها دلم تنگ است بیا بنگر چه غمگین و غریبانه در این ایوان سر پوشیده وین تالاب مالامال دلی خوش کرده ام با این پرستوها و ماهی ها و این نیلوفر آبی و این تالاب مهتابی بیا ای همگناه من درین برزخ بهشتم نیز و هم دوزخ به دیدارم بیا ای همگناه ای مهربان با من که اینان زود میپوشند رو در خواب های بی گناهی و من میمانم و بیداد و بی خوابی ...

سنـدم کیف میکـردم و حظ ، از ته دل می‌خندید عـاقـبـت شـد بـه زیـان و ضـرر لـبـخـنــدم تـهِ شیدایی من ختـم به سوگ خواهد شد آه ؛ بـا دسـت خـودم گـور خـودم را کنـدم تـلـه افـکنـدم و تـور بـر سـر راه صیـدی .. من شدم صیـد همان تـور که خود افکندم بِـگُـذشـت رو بـه بـطالـت لـحـظات نـابـم ! خاطرات از تو طلبـکار و به عمـر شرمندم بیست‌وچار ساعته میخواست زمن آزادی مـن مـگـر کـشـور فـحشـا زدهٔ تـایلـنـدم .. آخـرش حـرف پـدر فال درآمـد می‌گـفت : "پـای هـر رهـگـذری ، راه نـباش فـرزنـدم" #آه‌وواه #یزدان_ماماهانی #سـرایـش۳۰_۴_۱۴۰۱ _🎹♥️ اُرگـ ســـــرخ ♥️🎹_